Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Woensdag 7 januari

Commissievergadering. Prodi begint over de beschuldiging van antisemitisme die Bronfman in de ft heeft geuit. Basis daarvoor is de eurobarometer van een paar maanden geleden waarin Israël als een van de grootste bedreigingen voor de vrede werd beschouwd. Dat al-

[p. 262]

thans was de mening van een groot aantal respondenten - niet van de Commissie uiteraard. Vitorino weigerde de verantwoordelijkheid daarvoor te aanvaarden. Het is de vraag of hij dat kan volhouden. Maar de aanval van Bronfman op Prodi is belachelijk. Stu Eizenstat belde op uit Washington om te zeggen dat hij appalled was. Verder lang gesproken over de Financiële Perspectieven. Op dit ogenblik geven we 0,98 procent van het eu bbp uit. Alle ls moeten snoeien. Dus moet ook de eu zich beperken. De huidige praktijk is dat we bestaand beleid continueren en nieuw beleid daarbovenop stapelen. Aldus hoeven we nooit kritisch naar onszelf te kijken. Dat kan natuurlijk niet. We moeten selecteren en prioriteiten stellen. Verder hebben we de 1 procent-brief van zes lidstaten. Allemaal redenen om ons te matigen. Michaele Schreyer wil 1,15 procent voorstellen en heeft dat voortreffelijk verdedigd. Ze wordt gesteund door Verheugen, Monti, de twee Britten en mijzelf. Maar de meerderheid der commissarissen wil 1,24 procent. Prodi zelf zou verder willen gaan: 1,30 procent. Maar daarmee zou de Commissie zich buiten de discussie plaatsen. We komen hier nog op terug. De vergadering duurt zo lang dat mijn lunch met Patten verdampt.