Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Vrijdag 21 februari

vs. Ontbijt bij de nyse. Informeel gesprek over Trading Screens en dergelijke. De nyse is tegen. Dat was te verwachten. Het zou de concurrentie verhogen. Vervolgens naar de us Council for International Business, wat niet veel voorstelde. Lunch met het Institute of International Bankers in de Lotos-club. Dat is een mooi gebouw, oorspronkelijk neergezet voor een dochter van Vanderbilt. Lijkt een beetje op de Oriental Club, maar dan duurder in uitvoering. De International Bankers vertegenwoordigen niet-Amerikaanse banken in New York en ondersteunen dus het werk van de Commissie. Zo heeft de Commissie - ik heb daar nog een brief over geschreven - geprotesteerd tegen de Asset Pledge van 5 procent. Die is verminderd tot 1 procent en dat vinden deze mensen natuurlijk leuk. 's Middags een ontmoeting met de top van de financiële wereld, onder wie Thain van Goldman Sachs en Stanley Fisher van de Citigroup.

[p. 223]

Weer een informeel en dus interessant gesprek. (Hoe informeler, lijkt het wel, des te interessanter.) Ging vooral over corporate governance. Is het goed de functies van chairman en ceo te combineren? Ik ben voor checks and balances, dus ik ben tegen. De Conference Board, hoor ik, ook. Maar deze luitjes zijn vóór. Ten slotte een diner bij onze vertegenwoordiger hier, John Richardson. Aardige mensen. Ik zat naast Paul Volcker. Hebben natuurlijk over Irak gesproken. Interessant dat niemand de Amerikaanse regering verdedigde. In dit land laten de democraten dit punt geheel liggen. Hier hoor je Al Gore niet over. Iedereen is bang voor onvoldoende patriottisch te worden gehouden.