Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Donderdag 17 oktober

Bath is een aardige provincieplaats. Het centrum is Georgian, een stijl die mij ligt. Houd een toespraak waarin ik beken geen eurofederalist te zijn en mijn opmerking over an ever closer union herhaal. Lunch met Hans van Baalen, die wordt gebeld door Gerrit Zalm

[p. 205]

met de mededeling dat hij op een verkiesbare plaats komt te staan. Hij wordt ook leider van het campagneteam. Hij is natuurlijk blij en opgelucht. Heeft sinds 1998 heel wat meegemaakt. Jules Maaten komt erbij zitten. Praat met hem over de uitbreiding die onafwendbaar is. Hij moet daar rekening mee houden. Verder moet hij mijns inziens naar Den Haag als kandidaat bij de verkiezingen na die van januari. Hij moet die terugkeer voorbereiden. 's Middags zit ik voor de microfoon van de bbc World Service. Hoor daar dat Prodi het Stabiliteitspact stupid heeft genoemd. Zeg dat ik het daarmee fundamenteel oneens ben en dat ik nu naakt sta in de ogen van hen die op mijn aanraden hebben ingestemd met de emu in de tijd dat ik het debat daarover voerde. 's Avonds vlieg ik naar Amsterdam.