Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Woensdag 28 augustus

Salzburg. Gegeten met Otto en Alexandra Lambsdorff. Heb hem gevraagd naar de herkomst van zijn familie. Die stamt uit het Churland (Letland) en gaat terug tot de dertiende eeuw. Een goed voorbeeld van de Drang nach Osten, want oorspronkelijk kwamen de Lambsdorffs uit het Rijnland. Otto's vader was cadet in het leger van de tsaar, maar is na 1917 naar Duitsland uitgeweken en heeft met de Freikorps in het Baltikum gevochten. Verder gesproken over Möllemans opmerking dat de joden schuldig zijn aan het antisemitisme - die hij heeft teruggetrokken en waarvoor hij zich heeft verontschuldigd - en over het laatste boek van Martin Walser dat volgens Otto wel een onaangename kritiek op Reich-Ranicki bevat maar

[p. 199]

waarin hij geen antisemitische opmerkingen heeft aangetroffen. Heb Otto voorts verteld dat ik Guido Westerwelle een brief heb geschreven om hem aan te raden geen minister te worden, maar als partijleider in de Bondsdag te blijven, zoals ik dat in 1994 ten aanzien van de Tweede Kamer heb gedaan. Daarna een concert in het Grosses Festspielhaus: drie van Mozarts vioolconcerten met Anne Sophie Mutter. Het publiek hier eet haar op maar Femke en ik vonden haar weinig krachtig. Ik houd ook meer van Mozarts piano- dan van zijn vioolconcerten. Misschien omdat Mozart zelf pianist was en geen violist.