Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Dinsdag 14 mei

Naar Straatsburg. Commissievergadering. Chris Patten over Iran. Ecofin-document over openbare financiën. Ik klaag over de procedure. Een uur voor de vergadering kregen we nog een amendement.

[p. 185]

Lamy begint weer over de concurrence fiscale. De Fransen houden gewoon niet van concurrentie. Hij zegt dat Frankrijk in 2004 niet aan de eis van budgettaire neutraliteit kan voldoen. Nauwelijks is de € ingevoerd of ls proberen onder de afspraken uit te komen. Ik zeg: het is net zo moeilijk voor een democratisch verkozen politicus een sober begrotingsbeleid te voeren als voor een hond om een worst-voorraad aan te leggen. Monti begint weer over het onderscheid tussen investeringen en lopende uitgaven. Over my dead body. Pedro Solbes zegt dat de Raad negatief op suggesties in die richting zal reageren: The Commission must maintain its position on the Stability & Growth Pact. 's Middags een bezoek van Rutelli met Segni in zijn kielzog. Zij willen dat ik optreed tegen Berlusconi's overheersende positie in de media. Maar dat is niet eenvoudig. (1) Er is een Italiaanse wetgeving op dit punt. Dat betekent: subsidiariteit. (2) Mario Monti heeft het in ongeveer 1997 geprobeerd met als argument: vrijheid van vestiging. Maar daarover wordt in Italië niet geklaagd. (3) Blijven art. 6 en 7 van de teu. Maar die vereisen een serious & persistent violation of human rights. Daar zou dan de pluriformiteit van de Italiaanse media op moeten worden gebaseerd. Niet eenvoudig. Daarna met Ana Palacio en een stel advocaten gedineerd. Interessant.