Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Woensdag 11 juli

In de Commissievergadering ging het allereerst om auto's en voetgangersveiligheid. Waarom bemoeien we ons daarmee? Ik citeerde Montesquieu: ‘Als het niet nodig is een wet in te voeren, is het nodig die wet niet in te voeren.’ Daarop kwam Günter Verheugen met Kants Kategorische Imperatif. Deze richtlijn telt vijfenzestig bladzijden. Belachelijk! Kinnock over twee disciplinaire procedures, die

[p. 143]

betreffende Tent en Liberali. Discussie wordt vooruitgeschoven tot de herfst. Vitorino over hier verblijvende burgers van derde landen. Heb Nielson gepest door hem te vragen waarom niet van communautaire preferentie mocht worden gesproken. Hij noemde de Cotonou-overeenkomst maar kwam er niet echt uit. Barnier ongerust over de groeiende terughoudendheid van de ls ten aanzien van de uitbreiding. Vervolgens naar Londen voor de Memorial Gathering van Emily MacFarquhar. Die vond plaats in een museum in Kensington. Er waren tweehonderd mensen, onder wie natuurlijk Rod, Rory en Larissa, maar ook Brian Beedham, David Owen en Ian Buruma. Er sprak een zestiental mensen. Ik als eerste omdat ik haar het langst had gekend, namelijk vanaf 1958, toen ze nog in Wellesley studeerde. Daarna met Ian gegeten in de Star of India. Hij had net een reis gemaakt door China en Rusland. Hij heeft meer hoop voor Rusland dan voor China vanwege de gebrekkige (eigenlijk ontbrekende) democratie daar. Die flexibiliteit heeft Rusland nu wel, meent hij. Geslapen in mijn club.