der had moeten gaan. Voor Lamy, Vitorino en Diamantopoulou ging ik te ver. Ik was beducht voor de afloop, ook omdat Monti, De Palacio en Fischler (drie medestanders) er niet waren. Maar de vrees was overbodig. Kinnock hield zijn mond, wat chic van hem was want hij zat moeilijk als oud-vakbondsman. Verder sprak iedereen. Ten slotte concludeerde Prodi dat er een large majority voor mijn voorstel was. Dus geen stemming hoewel Lamy, Vitorino en Diamantopoulou een reserve lieten aantekenen. Misschien had ik er ook een 27 procent marktopening door kunnen krijgen, zoals oorspronkelijk in mijn bedoeling lag, maar dat zou dan met een sterk verdeelde Commissie zijn geweest, met onder anderen Barnier tegen. Dit was beter. Ik heb nog meer moeilijke dossiers erdoor te krijgen (pensioenfondsen!). Dus aurea mediocritas. Tot slot veertig minuten persconferentie met volle perszaal. Heb de mensen een paar keer aan het lachen gekregen. Het oude handwerk. 's Avonds met Femke lekker bij de Indiër gegeten, waarna naar Frankrijk.
Auteursrechtelijk beschermd