Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Donderdag 27 april

Ontbijt met onder anderen Stanley Hoffman, die hier University Professor is, net als Henk van Os en Karel van Wolferen in Amsterdam. Altijd leuk met slimme en belezen mensen te praten. Daarna een gesprek met prof. Harvey Mansfield over het gebrek aan zelfver-

[p. 73]

trouwen van ‘de westerse mens’. Volgens hem is de belofte van de moderniteit dat gelijkheid en vrijheid kunnen samengaan. In de negentiende eeuw bereikte de bourgeoisie een compromis: een modicum van gelijkheid en een modicum van vrijheid. Maar men wil nu 100 procent van beide en dat is onmogelijk. Vandaar de ‘Culture Wars’ in de vs. Ik ontken dit alles niet maar als verklaring vind ik het niet bevredigend. Ik ben geneigd in de eerste plaats naar de twee wereldoorlogen te kijken. Mansfield gaf mij zijn boek over Macchiavelli, met wie het volgens hem allemaal is begonnen. Lunch met een aantal businessgeoriënteerde hoogleraren. Tot mijn verbazing was Ruud Lubbers er ook. Zijn eerste kabinet was goed, zijn tweede matig, zijn derde slecht. Net als een fles wijn die je opentrekt. 's Middags mijn toespraak. Tekst was matig maar vragen en antwoorden gingen goed. Renée Haferkamp glom. Overigens wel een dame die je kort moet houden. Ook Emily MacFarquhar kwam luisteren, tegen mijn advies in. Daarna een receptie met de studenten. Er waren nogal wat Nederlanders bij. Het valt mij op, zowel hier als in Londen, dat veel jonge Nederlanders zich in de financiële wereld begeven. Die ligt ons blijkbaar. 's Avonds gegeten met Emily en Rod. Emily is helaas een schaduw van wat ze vroeger was. ‘I've become stupid,’ zegt ze. Rod werkt aan een boek over de culturele revolutie in China.