Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Maandag 24 januari

Guikje Roethof kwam langs. In de Kamer vonden we altijd dat ze op een actrice leek die een Kamerlid speelde. Ze is bij ons de geschiedenis in gegaan als het Kamerlid dat meende dat wij ‘teder voor Suriname’ moesten zijn. Maar nu was ze als getransformeerd. Mooi om te zien, chic gekleed, eigen internetbedrijf in Parijs, woont aan de Rue de Rivoli. Heel goed. Geluncht met Loyola de Palacio, die leegliep over Prodi. Dat hij niet moest denken dat hij de baas was enz. Zij staat natuurlijk sterk: vertrouweling van mp Aznar. Bovendien vrouw en christen-democraat, met zuster Ana als vooraanstaand mep. Er is kwaad bloed tussen Prodi en de Spanjaarden. Gaat waarschijnlijk terug tot de bijeenkomst in Madrid waarin Prodi een Club

[p. 57]

Med wilde oprichten die pas later aan de emu-criteria zou voldoen, wat Aznar heeft geweigerd. In Helsinki bekritiseerde Aznar het rapport van de drie wijzen, waar Prodi om had gevraagd, zeggende: ‘De wijzen, dat zijn wij.’ Bij zijn bezoek aan Brussel had Aznar volgens Prodi op hoge toon meer Spaanse directeuren geëist. Tijdens onze lunch op 17 januari zei Prodi tegen mij: ‘Er zijn twee arrogante volkeren in Europa: de Polen en de Spanjaarden.’ Daar zit iets in. Verder bezoeken van Rochet van de agref (grote ondernemingen in Frankrijk) en Combaldieu (handelsmerkenkantoor van de eu in Alicante). 's Avonds vertelde Femke over haar problemen met de Vereniging Van Eigenaren van ons appartementengebouw.