Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Maandag 10 januari

Met de voltallige Commissie op en neer naar Lissabon in een avion taxi. De bijeenkomst met het Portugese kabinet was in het Queluxpaleis - een mini-Versailles van een der Portugese koningen. Ik heb twee keer een gesprek van een halfuur gehad met een Portugese minister: met Seixas da Costa en met Pina Moura. Deze laatste was kandidaat voor het ambt van sg van de Portugese Communistische Partij maar wordt nu als minister van Financiën door het zakenleven zeer gewaardeerd. Een wendbaar persoon dus. Maar daar besteden we dus een hele dag aan. Ik hoorde er overigens iets interessants over de Anjerrevolutie. Ik heb daarover geschreven in mijn Onverwerkt verleden (blz. 55-61). Het ging mij daar om de zogenaamde ‘affaire-Republica’. Ik heb het verloop van de Anjerrevolutie vrij nauwkeurig bestudeerd. In de hete zomer van 1975 leek de pcp onder leiding van Alvaro Cunhal daar de macht naar zich toe te trekken. Maar de socialisten onder Mario Soares bleven toch de grootste partij. Op

[p. 54]

25 november van dat jaar pleegde links een staatsgreep, die mislukte. Dat luidde de marginalisering van de pcp in. Nu werd mij in Lissabon verteld dat na de onafhankelijkheid van Angola op 11 november 1975 de pcp duidelijk aan energie en invloed verloor. De insinuatie is dat het de pcp (lees: Moskou) alleen te doen was om de onafhankelijkheid van Angola en dat toen die eenmaal was bereikt, de anjers mochten verwelken. Zowel Jean Daniel (van de Nouvel Obs) als André Fontaine (van Le Monde) zou hierover hebben geschreven. Ik zal proberen dat te achterhalen maar eenvoudig zal dat niet zijn.