Grensverkenningen. Dagboek van een Eurocommissaris

Dinsdag 9 november

Londen. Begon met het Today-radioprogramma over (1) lord Levene, de Lord Mayor, die had gezegd dat de beurs het goed had gedaan hoewel het vk niet aan de euro deelnam - wat zou betekenen

[p. 36]

dat het vk niet aan de emu behoefde deel te nemen - en (2) de zogenaamde harmonisatie van de Europese belastingstelsels. Die harmonisatie heb ik natuurlijk ontkend. Vervolgens ontbijt bij de Lord Mayor in Mansion House. Een ‘working breakfast’ is niet de enige Amerikaanse gewoonte die de Engelsen hebben overgenomen. Men begint hier nu veel eerder dan vroeger. Toen ik hier werkte (1968-1970) begon ik om 09.00 uur. Dat was de ‘vroege shift’. Werner Flachs, mijn Zwitserse collega, en ik besteedden dan het eerste halfuur aan het roken van een pijp. Dat was onze ‘smoke in’. Om 09.30 uur kwam de ‘late shift’ aankakken. En de coördinatoren en zo kwamen om een uur of tien. No longer. Men is om 08.00 uur al aan het werk. De traders beginnen om 07.00 uur. Judith Mayhew, voorzitter van de City Corporation, is verbonden aan een advocatenkantoor dat 24 uur per dag werkt. Dit alles om de beurzen in Tokio, hk en ny bij te houden. Men zegt dat een miljoen mensen in Londen in de financiële wereld werken: vier miljoen in het gehele vk. Al die mensen werken in internationaal tempo: de 24-uurseconomie. Wat een cultuurshock! Die dateert van de big bang van 1985. Men zegt wel dat de cultuur van een land slechts heel langzaam verandert, maar dat is in Engeland toch bepaald niet het geval (noch in Korea).

Na het ontbijt een bezoek aan Eddie George, gouverneur van de Bank of England, de ‘old lady of Threadneedle Street’. We hebben het gehad over het toezicht op financiële instellingen, in het bijzonder conglomerates. Daarna weer terug naar Mansion House voor een gesprek met voorlieden van de financiële wereld over het Financial Services Action Plan. Gelukkig was John Mogg, mijn dg, erbij voor de moeilijke vragen. Vervolgens een lunch met politieke journalisten, in het gebouw van de Europese vertegenwoordiging onder leiding van Geoffrey Martin. Die zat de lunch zeer bekwaam voor. Maar de discussie was moeilijk. De Britten zijn totaal verkrampt waar het Europa betreft. Het debat betreft ook niet zozeer de eu als wel de positie van Great Britain in de wereld. Het vk is de enige lidstaat die wo ii heeft gewonnen. Alle andere lidstaten hebben die oorlog op de een of andere manier verloren. Dat schept een ander perspectief. Na de lunch een debriefing voor de eu-ambassadeurs maar daar was bitter weinig aan.