Zaterdag 2 oktober
een Europese cultuurprijs uitreiken aan Guy Sorman. Ik deed dat graag want ik mag hem en het leven van een liberaal in Frankrijk is niet eenvoudig. Op de een of andere manier zijn het daar allemaal jakobijnen. In mijn toespraak heb ik dan ook maar een klaroenstoot voor het liberalisme laten horen in dat christen-democratische Alsace. Sorman is ongelofelijk productief. Ik vermoed dat de diepgang daar wel eens onder lijdt. Hij ging die middag naar Bombay, waar hij aan een boek over India werkt. Hij vertelde ook dat hij met Rik Schipper naar Taiwan was geweest. Wie zich ook in Straatsburg bevond, was Pflimlin, laatste president van Frankrijk vóór De Gaulle. Werd aan hem voorgesteld en zei dat het een eer was. ‘Pour moi aussi,’ antwoordde hij met een dun krakerig stemmetje. De man moet tegen de honderd zijn. Aardige mensen, die Alsaciens, velen tweetalig: Duitsland is hier in velerlei opzicht zeer nabij.
Auteursrechtelijk beschermd