|
| |
| |
[Folio cxliii]
[fol. cxliii]
| |
Die corte coronike van Brabant
Het es goet spreken van den goeden,
Van den vromen ende van den vroeden,
Die hem voormaels setten ter eeren;
Want men mach er ane leeren
5[regelnummer]
Vele dooghden ende wijsheiden,
Die sijn leven daer bi wille leiden.
Hier na willic u nu segghen,
Ende in corten woorden uutlegghen
Van den besten prinsen waerlike
10[regelnummer]
Die ye quamen in ertrike,
Daer die edele hertoghen fijn
Van Brabant af comen sijn.
Mi wondert wat hem ghinc ane
Die dat segghen van den zwane
15[regelnummer]
Visierden ende brachten voort;
Want dan was nie ghehoort,
Dat een zwane mensce mocht wesen.
Ende dichten quade truffen,
20[regelnummer]
Daer si tfolc mede versuffen,
Si doen daer ane sonde groot.
| |
[Folio cxliv]
[fol. cxliv]
| |
Die corte coronike te hant
Van den prinsen van Brabant,
25[regelnummer]
Hoe si hieten ende wie si waren,
Binnen .XXV. hondert jaren,
Die nu comen es te manne.
God Ons Heere die moet hem gheven
30[regelnummer]
Wijsheit ende langhe leven,
Heerlicheit ende victorie
Ende daer na die eweghe glorie.
Amen segghet met soeten sinnen.
Nu hoort hier na, ic sal beghinnen.
Ghedestrueert was ende ghevelt,
Daer die Grieken met wraken
Van Helenen dat ontscaken,
.XI. hondert jaer ende daer toe voort
Doen vloon uut door den vaer
Die beste prinsen waerlike
Die ye quamen in ertrike,
45[regelnummer]
Hectors gheslechte, des heeren groot,
Die noyt en vant sijn ghenoot;
Soe dat des volcs eene partie
Ghetoghen quamen in Hongherie
Beide met kindren ende met wiven,
50[regelnummer]
Alse die daer wilden bliven;
Ende daer bleven si alsoe voort
| |
| |
Tote na Christus gheboort
Omtrent vierdhalf hondert jaer.
Ende omdat hem was te swaer
Daer si jeghen hadden mesdaen,
Soe rumeden si Hongherien
Ende quamen met haerre partien,
Ende besaten alle die termine
60[regelnummer]
Tusscen der Denouwen ende den Rine;
Ende daer maecten si aldus
Eenen coninc, hiet Priamus,
Die vroom was ende van machte,
Comen van Hectors gheslachte.
Marcomeruse den vromen man.
Marcomerus wan Ferromonde,
Die crone droech in sinen stonde,
Ende Ferromont wan Clodione,
70[regelnummer]
Die na hem droech die crone;
Ende Clodioen wan Merowinghe,
Die soe handelde sine dinghe,
Dat hijt al wan met ghewelt
Tusscen den Rine ende der Scelt,
75[regelnummer]
Ende Camerike alsoe voort,
Dat noch tAlmaenghen behoort.
Deze Merowinc wan Hilderike,
Ende Hilderijc wan sekerlike
80[regelnummer]
Die eerst kerstendom ontfinc
Van den coninghen vore ghenoempt;
Dander .V. bleven verdoempt.
Dese bleef kersten goet van prise
| |
[Folio cxlvi]
[fol. cxlvi]
| |
Bi den rade van Sente Remise,
85[regelnummer]
Diene doopte metter hant,
Ende heeften Lodewijc ghenant.
Dese Lodewijc wan eenen sone,
Hiet Clotarius, ende die gone
Wan Cilperike den vromen man
90[regelnummer]
Die Lotharus[e] den Grooten wan;
Die voort al wan metter hant
Van Sassen tot Spaengienlant.
Van Dagobrechte sinen sone
Die na hem droech die crone
95[regelnummer]
Ende van den coninghen te samen
Die na desen coninc quamen,
Dat laet ic hier al stille staen,
Ende wille op siere dochter gaen;
Blitilt hiet si, vindic bescreven,
100[regelnummer]
Ende was te huwelec ghegheven
Eenen edelen man uutvercoren,
Anselberte, van Rome gheboren,
Die bi hare eenen sone wan;
Arnout soe hiet die edel man,
105[regelnummer]
Ende dese Arnout, alst God woude,
Wan den goeden Sente Arnoude,
Die grave sat met ghewelt
In Vlaenderen neffens der Scelt.
Sente Arnout, die heileghe wise,
110[regelnummer]
Die wan den goeden Anghise
Die Sente Begghen nam te wive.
Nu hoort wat ic u hier scrive :
Dese Begghe was sonder twivel
Sente Ghertruden suster van Nivel,
115[regelnummer]
Ende waren Puppijns dochteren beide,
Die te Landen woonde aen die heide,
Ende was dierste hertoghe becant
| |
[Folio cxlvii]
[fol. cxlvii]
| |
Op Haspegouwe ende in Brabant.
Sijn vader hiet Karleman,
120[regelnummer]
Ende was dierste die ghewan
Ende hiet die prinse, als ic scouwe.
Thertoghedom bleef op Begghen
Puppijns dochter, daer wi af segghen,
125[regelnummer]
Ende op haren man Anghise.
Dese wonnen eenen sone van prise,
Puppijn hiet hi van Herstale,
Die daer ierst maecte die sale.
130[regelnummer]
Die Vriesen aen haren danc,
Ende haren hertoghe sloech doot;
135[regelnummer]
Karle Martele, dien stouten man,
Die noyt en vacht hine verwan;
Die al sijn leven vromelike
Berechte tlant van Vrankerike,
Ende machtegher was in sinen jaren
140[regelnummer]
Dan die coninghe selve waren.
Karle Marteel liet eenen sone,
Cleine Puppijn hiet die gone,
Op wien die vrancse crone
Gheluckelike quam ende scone
145[regelnummer]
Bi den paus ende bi den heeren,
Om sine doghet ende daer toe mede
Om sine groote vromichede.
Die paus leider op sinen ban
150[regelnummer]
Wie si waren, wijf of man,
Die hem of sinen nacomelinghen
| |
[Folio cxlviii]
[fol. cxlviii]
| |
Die crone namen of onderghinghen,
Dat si souden te dien stonde
Verwaten sijn van Gods monde.
155[regelnummer]
Dus gheluckelike ende dus scone
Quam Brabants hertoghe ter crone
.VJJc. ende vijftech jaer.
Cleine Puppijn eenen sone liet
160[regelnummer]
Die Karle die Groote hiet,
Die alleene hadde meer eeren
Dan sijn vorders alle die heeren.
Dit was hi alleene bisonder,
Die wilen wrachte dat wonder:
165[regelnummer]
Die keiser ende coninc was becant
Ende heere in al kersten lant.
Doen hi gout der natueren scout,
Ende .XLVJ. jaer al te gader
170[regelnummer]
Droech hi crone na sinen vader.
.VIIJc. screef men ende .XVJ. met
Doen hi sterf, dus eest gheset;
Ende leghet in sine capelle tAken,
Die hi daer selve dede maken.
175[regelnummer]
Groote Karle liet sijn rike
Ende Lodewijc liet sinen sone voort,
Dien men Caluwen Karle noemen hoort.
Dese Karle liet sinen sone dan,
180[regelnummer]
Lodewijc die Lispere hiet die man,
Die tlant hielt eene corte stonde,
Ende hadde eene quade faconde.
Eenen sone die Lispere liet
| |
[Folio cxlix]
[fol. cxlix]
| |
185[regelnummer]
Simpel Karle liet eenen sone,
Die was vader van sonen tween
Ende was hertoghe in Brabant;
190[regelnummer]
Dander was Lotharijs ghenant,
Ende bleef coninc in Vrankerike,
Ende liet sinen sone Lodewike,
Die maer een jaer was coninc
Na dat hi die crone ontfinc.
195[regelnummer]
Hem en bleef gheen kint verworven.
Nu es die crone verstorven
Dies ic te hant nam goom,
Die hertoghe in Brabant was.
Dat hi bereide sine vaert
Met sinen volke te Vrankerijc waert,
Te sinen verstorvenen goede.
Daer jeghen was op sine hoede
205[regelnummer]
Hughe Capet, grave van Parijs,
Ende peinsde Karle te wederstane
Ende selve die crone tontfane;
Hi wederstont Karle met stride
210[regelnummer]
Bi Louwen ten selve tide,
Ende Karle heeften ghescoffiert;
Maer onlanghe heeft gheviert,
Hine brachte weder meneghen deghen
Ende heeft Karle in Louwen beleghen;
215[regelnummer]
Karle trac uut met ghewelde
| |
| |
Ende scoffierden echt opten velde,
Hoort hier groote mordaet:
220[regelnummer]
Hi viseerde eenen anderen raet,
Ende maecte vrientscap metten biscop,
Die hem snachts die porten dede op
Op sijn bedde eer ment wiste,
Ende voerden te Orliens ghevaen.
Ende Hughe bleef coninc met vreden,
230[regelnummer]
Dat sine nacomelinghe sijn noch heden;
Want de groote Philips, God weet,
Die te Mons in Pevele street,
Ende die Vlaminghen daer verwan,
Die was recht de .XIJ.de man
Soe hooric die boeken tughen.
Aldus bleef Brabants gheslechte
Van der cronen onterft tonrechte,
Doen si croon hadden ghedraghen daer
240[regelnummer]
Omtrent .IJ.c ende .XL. jaer.
Die onghevalleghe Karle liet
Eene dochter die Gheerbergh hiet,
Die nemmeer en behielt na den vader
Dan Loven ende Bruessele te gader,
245[regelnummer]
Ende een luttel dorpen daer toe;
Eenen Godevaerde van Ardenen,
Die heere van Lothrike es bleven.
| |
| |
250[regelnummer]
Dit coste Lambrechte sijn leven
Gheerberghen man ende sinen lieden,
Omdatti Godevaerde wilde verbieden
Thertoghedom, alsoe ic las,
Daer sijn wijf recht oor af was,
255[regelnummer]
Bi Florines in eenen stride
Daer si beide streden met nide.
Gheerbergh die dus verloos algader
Vrankerijc, Lothrijc, man ende vader,
Hadde eenen sone, Heinrike den Ouden,
260[regelnummer]
Die dat graefschap heeft behouden
Van Lovene ende van Bruessele mede
Dus vinden wijt ter waerhede.
Die Heinric wan Lambrechte,
265[regelnummer]
Te Lovene ende te Bruessele, om dat
Sijnre zielen soude sijn te bat.
Die Lambrecht daer men nu af telt,
Hadde eene suster, hiet Machtelt,
270[regelnummer]
Twee hare kinderen droeghen cronen
Te Jherusalem tenden een:
Godevaert van Bolioen hiet deen,
Ende dandre Bouden, die stoute man,
Die theileghe lant algader wan.
275[regelnummer]
Wat hulpt hier langhe ghelet?
| |
| |
Deen tenden anderen, seit die lesse;
Eert op Godevaerde metten baerde quam,
280[regelnummer]
Die thertoghedom weder ane nam;
Want keiser Heinric verhieffen hoghe
Met vonnessen weder te hertoghe
Over Lothrijc, dat met allen
Sinen vorderen was ontvallen,
285[regelnummer]
Ende dArdenoise te haren verwite
Worden des heerscaps quite
Metten baerde die hertoghe waert
290[regelnummer]
Liet na hem eenen Godevaert,
Ende dese wan Godevaert den derden,
Die alle waren van grooter werden.
Die derde Godevaert die wan
Heinrike den stouten man,
295[regelnummer]
Die capitein was over meere
Van al dien kerstenen heere,
Ende Ludike wan die stat.
Te Colene sterf hi na dat,
Ende was hier neder bracht met zeere.
300[regelnummer]
Te Lovene soe leit dese heere.
Die Heinric wan Heinrike,
Die noyt en vant sijn ghelike,
Die Dalem wan met siere cracht,
Ende voor die stat van Colene vacht,
305[regelnummer]
Ende al dat lant doorran,
| |
[Folio cliii]
[fol. cliii]
| |
Ende sijn dinc alsoe berechte,
Datten al die ghene ontsaghen,
310[regelnummer]
Die sijns hoorden ghewaghen.
Te Vileer leeght hi int graf.
Daer soe bleef een sone af,
Die goedertieren Heinric,
315[regelnummer]
Van seden ende van maghen
Die leefde in dien daghen.
Te Lovene leit hi ten Predicaren.
Na hem soe liet hi te waren Den vromen hertoghe Jan,
320[regelnummer]
Die tlant van Limborch wan
Te Woeronc in den grooten strijt,
Soe dat men in der werelt wijt
Van hem te segghene wiste;
Want hi noyt der eeren en miste.
Sterf hi van eenre wonden,
Ende was neder bracht hier ave
Te Bruessele tsinen grave.
Ten Minderbroederen soe leeght hi.
330[regelnummer]
Men screef doen, gheloves mi,
Eenen sone liet dese fiere,
Die tlant van Wassemberghe wan:
335[regelnummer]
Scone was hi ende sprekende wale,
| |
| |
Ende sterf ter Vueren in sine zale,
Ende wert te Bruessele met groter haven
In Sinte Goedelen choer begraven.
Een kint liet hi hem naer,
340[regelnummer]
Ende was out maer .XIJ. iaer
Doen zijn vader sterf, die goede man,
Ende es gheheeten die derde Jan,
Die in Brabant nu es heere
Ende hem ooc gheset heeft ter eere
345[regelnummer]
Tusscen de Mase ende den Rijn,
Daer sine palen ghewidet zijn,
Daer hi metten scoonsten heere quam
Dat men over Mase ye vernam.
Nu hebdi ghehoort ende vernomen
350[regelnummer]
Van [den] beghinne dat hercomen
Van den hoghen prinsen van Brabant,
Alsoe als ict ghescreven vant
355[regelnummer]
Datti heur yeeste lese vore ende na,
Ic radem datti ten boeke ga
Dat ic maecte en es niet lanc;
Daer vint hijt al sonder wanc
Tot op desen hertoghe Janne,
360[regelnummer]
Die nu eerst compt te manne.
Hi waert hertoghe in groter eeren
Doen men screef dat iaer Ons Heeren
| |
| |
Nu bidden wi alle eene bede,
365[regelnummer]
Dat hem God onne voort ane
In allen dogheden te volstane,
Ende in allen poenten van eeren
Die wel voeghen lantsheeren,
Soe dat hi ende tlant in eeren si,
370[regelnummer]
Ende Gods hulde beware daer bi.
Dat wert ghemaect in die port
TAntwerpen, na Gods ghebort
.XIIIc. ende .XXIJ. mede.
375[regelnummer]
God gheve ons allen sinen vrede.
Amen.
|
|
Auteursrechtvrij