Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
AuteursrechtvrijWijse: Philippus Koning van Spanjen goet.Singt nu een Lied tot Godes lof,
Gy Christelyke Schare:
| |
[pagina 47]
| |
Want zo der oyt volkomen stof
om God te loven, ware
Laet ons dan nu met zangen zoet,
En met een zeer verheugt gemoet,
des Heeren lof verklaren.
Wanneer dat ons maer eenig goet,
Al door des heeren zegen,
maer eenig tijdelijk voorspoet
op aerden is verkregen?
Indien wy dat na waerd ontfaen,
So is ons hert van stonden aen,
Tot vrolijkheid genegen.
Wel zal dan nu ons dom gemoet,
Van vreugde niet ontspringen,
En God met veel Lofsangen zoet,
Lof, eer en glory zingen,
Nu ‘t heyl dat hy ons zenden gaet,
In geen ’s werelds rijkdom bestaet,
Of aerdsche beuselingen
Hoe was ‘t eijlaes met ons gesteld?
Wy waren als bevonden,
Tot slaven in Zatans geweld,
En dat door adams zonden:
Gods toorne was zo groot en zwaer
op aerden was geen middelaar:
Weerdig hier toe bevonden.
Wy hadden in der eeuwigheid
ons zaligheid verloren
maer god heeft uyt barmhertigheid;
Een soens naam uitverkoren?
En zynen Soonen is voorwaer,
ons nu tot eenen middelaer,
Te Bethlehem geboren.
Spraken God, dat ons gemoet
Te regt mogt overwegen,
Wat groten schat en heylzaem goet,
ons heden is verkregen
En dat wy mogen zyn bereid,
Om tot opreghten dankbaerheyt,
Voortaen te zyn genegen.
| |
[pagina 48]
| |
Ia mogt het altijd vast geprent,
In ons gedagten wesen,
Waer door dat wy van het Serpent
Syn beten sijn genesen
Want geen vergankeliijk goud of goed
Maer allen Christus dierbaer bloed
Heeft ons verlost van desen.
Hoe weerdig moeten voor Gods throon
Ons zielen zijn bevonden
Dat hy daerom zyn lieven Zoon
Op aerden heeft gesonden,
Die ons als eenen sterken helt,
Van Satans handen en gewelt
Verlost heeft en ontbonden
Hierom so laet ons zeer verblijd
Des Heeren goedheid roemen,
Nu Christus heeft tot ons jolijt:
De mensch-heid aengenomen,
Wy hebben reden om voortaen
Niet meer met druk te zijn belaen,
Nu Christus is gekomen.
Wat God is nu met ons gewis,
Wat hebben wy te vresen,
Hy sal die ons geboren is
Iesus gegeeten wesen.
Hy sal syn volk Iacobs saet
Van haer sonden en misdaet
Verlossen en genesen.
Hoe konde God meer liefde schoon,
De menschen oyt betonen?
Als dat sijnen beminden Zoon,
Komt by menschen wonen?
Ia in een Knegts gedaente quam;
En onse sonden op hem nam;
Om ons met heyl te kroonen.
Is Christus dan gekomen hier,
om ons uyt doods beswaren,
te helpen, doe wy in ‘t dangier,
En zijn vyanden waren
Is ‘t dan geen reden dat ons hert
| |
[pagina 49]
| |
En ons gemoed bewogen werd,
Zig vrolijk t’openbaren.
Mogte dog maer door ons gesank,
Gods eere zyn verheven,
Maer eylaes! Godes lof en dank:
Is noyt naer eysch beschreven,
Laet ons hem loven ook voorwaer,
Die tot een zalig Nieuwe Iaer:
Van God ons in gegeven
leert Sterve. |
|