Media vita

[p. 10]

Het oude kerkje

De vroege voorjaarsdag was stil en koud,
De egale hemel nog te bleek voor regen,
En langs de vale, menschenlooze wegen
Werd het hart zonder pijn en tijdloos oud.

Een glanzend water aan de kim, daarvoor
Een boomenrij en een versomberd weiland,
En op een lagen heuvel als een eiland
't Verlaten kerkje, in de eenzaamheid te loor.

- Hiertoe had dan het leven mij gevoerd:
Na veler zware dagen ommekomen,
Verteerd van daden, ondermijnd van droomen,
Dit land te aanschouwen, nauwlijks meer ontroerd.