Media vita

[p. 8]

Levensloop

Zoo worden zij gejaagd tusschen de polen
En de'evenaar, op een vervoerend lied.
Zoolang het leven nog klinkt als violen
Zijn zij rampzalig en achten het niet.

De dwazen: om een vloeibren droom gekrampte
Handen, oogen in oogen groot en schouw.
De wijzen: als de wolk der jeugd verdampte,
Een klein geluk, een onverschill'ge vrouw.

En beiden: 't lichaam, tot den dood verzworven,
Waarin het leven niet meer kolkt en schuimt,
Het wordt, in een toevallig bed gestorven,
Op een vuig kerkhof haastig weggeruimd.