In den hoenderhof

[p. 4]

Het Lievelingseten.

Krelis denkt: ‘Nog maar een eindje,
Ginds zie ik den molen al,’
Maar het ezeltje zegt brommend:
‘'k Wil niet meer, je lijkt wel mal!’

‘Ik moet altijd vrachten sjouwen,
Elken dag bij 't slechtste weer,
Ik mag zeker wel eens rusten.
Anders gooi 'k de zakken neer!’

‘Rusten kun je later, ezel!’
‘Eerst eet ik wat distels, vent,
Want die zijn mijn liev'lingseten,
Vreemd, dat je zoo woedend bent!’

[p. 5]