Verzamelde stilte

[p. 129]

Verwachting

Tussen de plooien
van mijn liefde
schuilt, als een Botticelli-kop,
de éénnachtsbloem haar knop.
Hoger schuimt de maan
je angst.
‘Mijn Botticelli-kop,
wat heb ik jou misdaan?’