Mengelpoezy. Deel 2

[p. π4]

F.J. BLIECK, geboren te Wervick den 24 december 1805

[p. I]

Aen de Maetschappy van Tael- en Letteroefening,
Onder kenspreuk: De vriendschap, te Rousselaere.

Myne heeren en geachte Medebroeders,

Alhoewel ik vry ben van de verpligtingen welke het reglement aen de werkende leden oplegt; alhoewel ik my mag onthouden van de wekelyksche en zelfs van de driemaendelyksche oefeningen, nogtans onthoude ik my niet zonder tegenzin. Vrywillig zou ik vervullen wat de verordening my niet voorschryft, gaerne zou ik nevens u deel nemen in de werkingen welke gy zoo vlytig waerneemt; maer dit is my niet altyd mogelyk, om verscheidene redens, en namelyk om degene van myn afgelegen verblyf, reden die my zelden toelaet te deelen in 't genoegen van uwe vergaderingen. Wenschelyk genoegen, voorwaer! Gy smaekt het, myne Heeren, in de afwisseling van het nuttige en het aengename; in oefeningen ter vorming van den geest en van het hart; in proeven van opstel, uiterlyke welsprekendheid en

[p. II]

toonkunst; in lezingen en welwillende aenmerkingen; in onderhandelingen die de godsdienst en de zeden eerbiedigen, de staet- en stedetwisten uitsluiten, en voldoen aen de eischen van den ouden vlaemschen aerd, gezet op het ongedwongene, het regte en ronde, het hartelyke, et wat meer kan strekken tot onderhoud der vriendschap.

Volhardt, myne Heeren, in uwe loffelyke poogingen, vooral in 't vak der vlaemsche letterkunde. Wat my betreft, het beste van mynen werktyd is voorby, en wat er nog overblyft is te gering om er veel hoop op te bouwen. Liever doe ik eene keus uit myne verspreide voortbrengselen van de laetste tien jaren.

Die keus is niet ryk, myne Vrienden; want ook niet ryk is de voorraed waeruit zy gedaen is; hy is de oogst van een tydvak dat, voor my, alles behalve overvloedig was. De arbeid nogtans werd niet gespaerd; maer wat vermag de arbeid op een onvruchtbaren grond? Hy tuige ten minste van goeden wil en van getrouwheid aen vaderlandschen pligt!

De stukken zyn gerangschikt naer hun onderling verband. Wil men ze lezen volgens orde van tyd, om te zien of tael en versbouw, met der tyd, iets gewonnen hebben, men raedplege de tafel van jaerteekening.

Boven de verscheidenheden, in klein getal voorkomende op het einde der verzameling, bestaet deze, voor schier een derde, uit opstellen van godsdienstigen aerd. Een evengroot gedeelte is de uitdrukking, nu lovend dan lakend, van tael- en dichtlievende gevoelens. Misschien, onder den invloed der omstandigheden en van den graed der dichterlyke opgewondenheid, loopt de maet van lof of laking nu en dan wat over. Men duide het niet ten kwade. De persoonlykheden heb ik geschuwd, zelfs

[p. III]

daer waer myne uitdrukking den schyn draegt van persoonlyke toespeling, als in myn verdichtsel de Dwerg en de Reus. Bombaster, Duimke, het dansende Boertje en Bard Roezeboes zyn ingebeelde wezens, op niemand geheel toepasselyk.

Eenige dichtstukken zyn opgehelderd door aenteekeningen ten dienste der mingeoefenden wien de verbloemde voordragt hier en daer mogt duister voorkomen.

Deze verzameling maekt het tweede en waerschynelyk het laetste deel myner mengelpoëzy uit. Vergeleken met het eerste schynt het my dit te overtreffen niet in hoeveelheid, maer in hoedanigheid. Vrucht van myne levensrypheid, spruit het uit eenen grond van dieper overdenking en strenger zedeleer dan het eerste dat, opgesteld in myne dichtlente, geene bepaelde strekking heeft en mogelyk niet gansch vry is van ligte vlekjes. Ik neem dan deze gelegenheid waer om te verklaren dat ik afkeur wat eenigzins zou kunnen strydig zyn met het goede in 't algemeen, en meer bepaeldelyk met godsdienst en zeden.

Ziet daer, myne Heeren, eenige bemerkingen ter gelegenheid van de opdragt welke ik de vryheid neem UE. van myne dichtverzameling te doen. Gelieft beiden te aenvaerden als een bewys van myne vriendschap, en in vergoeding myner gebrekkige deelneming in de oefeningen waervan er spraek is in 't begin van deze rede.

F. Blieck.

Iseghem, 23 oogst 1850.