Parijsche verzen

[p. 111]

Zie de maan.

Zie de maan schijnt door de boomen
en de boomen naast elkaar
staan met lusteloos gebaar,
wachten of geen mensch zal komen
met een touw
om zich gauw
aan een tak wat op te hangen;
zulk een maannacht geeft 't verlangen
om wat hooger stil te droomen:
't Heerlijk avondje is gekomen.

Zie daar gaan langs stille wegen
hand aan hand een ‘hij’ en ‘zij’
in een zoete minnarij,
hij vol hoop en zij verlegen.
O de min,
in 't begin,
is zoo vol van zoet gefluister
in't, 't zij maanverlichte duister,
als 't geluk stroomt economisch
om verlangens anatomisch.

Zie de maan schijnt door de boomen
en de boomen zuchten: ‘zoo’
als doodsbleek verschijnt Pierrot
die hen tegen was gekomen!

[p. 112]

 

- ‘Dierbaar touw,

 

wees geen vrouw,

 

blijf mij trouw in 't uur van sterven

 

'k ga haar stemming wreed bederven,

 

nu zij 't hart mij heeft ontnomen’:

 

't heerlijk avondje is gekomen.