Mijn eigen zelf

[p. 19]

Zingaresca

De Stehgeiger heeft gepommadeerde haren en een slaafse lach
en brengt zijn wild en zoet gevedelde gezangen
demi-mondaines, die in een droom gevangen
toeluisteren, vergeten en bezinnen, sentimenteel gewag
van eigen binnenleven; ontgoocheling en wulps verlangen

De Stehgeiger glijdt langs de tafeltjes, improviseert zijn lied
op atavistische motieven, en wonderlijk bewogen
versterven die in dit milieu van diep verlogen
leven vol valse vreugd en vals verdriet