Mijn eigen zelf

[p. 15]

Stadsrand

Tussen huizenaanbouw en directieketen
hebben wij wat ‘liefde’ heet getart
Het was een zoete wraak na lange vete
van 't grote bloed op 't kleine hart

Hoe heet je? Dat vergaten we te vragen
Er bleef alleen een greep en een bevrediging
en een gezicht in duisternis wil gauw vervagen -
Het was acuut en anoniem, in kort geding

En in de zon scheer ik, een vogel zonder kuif of
per fiets langs nieuwbouw en langs puin veren
Er staan slechts bloemen in een welbewaakte tuin

Ik weet niet welke ruif te keren
in dit bestaan - een stal voor een domwillig ruin
Tussen de aanbouw en de keten ligt de Weg des Heren