De voet in 't graf

Zielzucht.

- Si quem potuit spatiosa senectus
Spectatorum operum multorum reddere, vixi.

ovidius.

Zoo de wijsheid

Aan de grijsheid

Waar verknocht,

En de ervaring

Zielsopklaring

Schenken mocht:

'k Zou de dagen

Niet beklagen,

Vol van pijn,

Die me een leven

Heeft gegeven,

Dat me moest tot leerschool zijn.

Maar, ô Hemel!

In 't gewemel

En gewoel

[p. 75]

 

Rondgedreven

 

Door een leven

 

Zonder doel;

 

Prooi der stormen;

 

Aas der wormen;

 

Asch en stof;

 

Heb ik 't leven

 

Weg zien zweven

 

Als een boomblad in den hof.

 

 

 

Wat's den blinden

 

't Ondervinden

 

Van het licht,

 

Zoo 't zijn stralen

 

Onder 't dwalen

 

Op hen richt?

 

't Geeft hunn' oogen

 

Geen vermogen

 

Om te zien;

 

't Zijn de handen

 

Aan de wanden,

 

Die hun bystand moeten biên,

 

 

 

Op U hopend

 

Die 't ons opent.

 

Bleef 't gezicht

 

In dit duister

 

Naar Uw luister

 

Heen gericht;

 

Maar - wat zag ik?

 

Wat vermag ik,

 

't Graf ten buit!

[p. 76]

 

Blind geboren,

 

Is 't verloren,

 

Zoo Gy 't oog my niet ontsluit.

 

 

 

Immer droever,

 

Thands op d' oever

 

Van hel graf,

 

Onder 't breken

 

Van den weeken

 

Wandelstaf,

 

Strek ik de armen

 

Onder 't kermen

 

't Uwaart heen!

 

Zij me in 't donker

 

Slechts één flonker

 

Van Uw heilzon afgebeên!

 

 

 

1827.