De voet in 't graf

Troost in Benaauwdheid.

Μηδὲ ἐκλύου ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐλεγχομενος.

hebr. XII, 5.

Ja, de HEER is eindloos goed,
Hy, de God die wondren doet,

Hy, genadig

En weldadig,

Redt en hoedt!

Grijp, mijn hart, en hou Hem vast:
Wat Hy op de schoudren tast,
Hy verlicht de zwaarste last,

Hy daauwt zegen

Allerwegen,

[p. 67]

 

Hoe de Helhond grijnst en bast.

 

Neen, al zwichten dam en dijken,

 

Wy, wy vreezen noch bezwijken

 

In den vloed.

 

Neen, die hoop zal nooit misleiden;

 

Die Hem biddend mag verbeiden,

 

Voelt Zijn troost in 't bang gemoed.

 

Wat is onheil, nood, of smart?

 

Waar Zijn Heilwoord daalt in 't hart,

 

Daar verhevelen

 

Alle nevelen,

 

Hoe verzwart.

 

Kom dan! moedig doorgestaan!

 

Alle kommer zal vergaan;

 

Spoedig breekt dat blijlicht aan:

 

Ja zijn glansen

 

Aan de transen

 

Schittren reeds door de uchtendtraan.

 

Neen, zijn trouw zal eeuwig blijken;

 

Onze rotssteen kan niet wijken

 

Uit zijn stand.

 

Worden we ook van 't schuim bedolven,

 

In den felsten slag der golven

 

Grijpt ons JEZUS sterke hand.

 

 

 

1826.