Galante dichtluimen (1780)

Galante dichtluimen

(1780)–Willem Bilderdijk, Hendrik Riemsnijder– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 59]
Liedje. Op de wijze van La Bequille du Pere Barnabas. Mejuffrouw de ridder d'Eon. De Kunne van d'Eon Is een geheim voor veelen; Het magtig Albion, Dat hem zijn rol zag speelen, Plaatst hem bij Vrouwspersoonen, Wijl 't hem niet moog'lijk was, Van 't krukjen iets te toonen Van Vader Barnabas.
[pagina 60]
Weleer' was zij een man, Een braaf Soldaat, wiens degen, Gelijk men weeten kan, Hem nimmer liet verlegen. Wat spijt, haar vrouw te heeten! Zij deed wis meer, zoo ras Zij 't Krukje had bezeeten Van Vader Barnabas. Ook was ze een ijv'rig lid Der vrije - metselaaren, En zag zig dus 't bezit Van hun geheim verklaaren;
[pagina 61]
Dit had nooit kunnen slaagen, Zoo zij niet, op dat pas, Het Krukje had gedraagen Van Vader Barnabas. Zij zag van 't Hof zig lang Gelast met Staats beveelen, En met den naam en rang Van Afgezant bedeelen; Zeg of niet klaar dit leerde, Dat zij een Ridder was, En 't Krukje niet ontbeerde Van Vader Barnabas?
[pagina 62]
Zij zij dan vrouw of man, Zij wist zig te verwerven Een' roem, die nimmer kan Vermind'ren of versterven! Maar, wie van onzer eenen Wil, als zy meisje was, Het Krukje haar eens leenen Van Vader Barnabas? Zij heeft, gelijk men zegt, Door kunde en lust gedreeven, Aangaande 't Volken recht Wel twintig deel geschreeven:
[pagina 63]
Zij kan nogthans de rechten, Wat Advocaat zij was, Van 't Krukje niet beslechten Van Vader Barnabas. Men drong in Eng'land haar Een speelkindje op te voeden, Waarvan ze, als Vader, daar Het maakloon moest vergoeden; Dit is, voorwaar! een stukje, Dat niet wel moog'lijk was Te pleegen, zonder 't Krukje Van Vader Barnabas.

Vorige Volgende