Avondschemering

[p. 47]

Staatsrust.

Ἐν τοῖσι μωροῖς ττον ἔγω ϰρίνω βροτῶν,
Ὁςις τῶν παέρων παισὶ μὴ φρονσιν ε῏υ,
Ἢ ϰαὶ πολίαις παραδίδωσ᾽ ᾽εξσίαν.
Stobaeus.

In zijn Vorst die hand te erkennen

Die der dingen teugels klemt,

Hem den toom te laten mennen,

Wien Gods ordening bestemt;

Of met schuim van aterlingen
Zich in de oppermacht te dringen

Door klubistendwinglandy,

En met opgeruide hoopen
Kerk en Burgerstaat te slopen;

Wat verdient den naam van VRIJ?

Vredig in zijn wijngaardlommer

Met zijn zalig huisgezin,

[p. 48]

 

't Brood te smaken zonder kommer,

 

Door zijn dagelijks gewin;

 

Of met opgeblazen dwazen

 

In een Staatspaleis te razen

 

Over 't geen men niet verstaat,

 

En, met bloed en brein aan 't gisten

 

Deel te nemen in hun twisten

 

In verwarden dolhuispraat?

 

 

 

Aan zijn Koning deel te brengen

 

Van den zegen onzer vlijt;

 

Of zijn inkomst uit te plengen

 

Voor den dwaas die ze ons benijdt?

 

In een dankstofvol genieten

 

't Heil van God ons toe zien vlieten,

 

't Zoete smakend van zijn stand;

 

Of in eeuwig rustloos woelen

 

't Kostbre leven henen spoelen

 

In een stormig, zinkend land?

 

 

 

Kunt gy twijflen, gy Bataven,

 

Eertijds vrij by Nassaus staf:

 

Nu, van uw gelijken slaven,

 

En gedoemd tot zwijnendraf?

[p. 49]

 

Leert uw jammer recht beseffen,

 

En uw stem tot God verheffen,

 

Smeekt een Vaderlijk gezag:

 

Geeft uw' Vorst het roer in handen,

 

Dat de Staatshulk niet moog stranden

 

Waar geen wijsheid redden mag!

1824.