Gedichten voor kinderen

[p. 67]

Het onweder.

Aan mijn zoontjen.

Hoe! gy siddert, dierbaar knaapjen,

Als gy 't onweêr raatlen hoort!

Schrik niet: onder 's Almachts vingren

Rolt die zware donder voort.

Ziet ge uit saamgepakte wolken

't Slingren van het bliksemvuur;

Hoort gy aard en hemel kraken;

Denk dan aan Gods albestuur.

Immers zorgt die wijze Vader

Voor zijn kindren hier beneên.

Wat er ooit op aard gebeure,

Zijne zorg vergeet er geen.

[p. 68]

 

Wees dan moedig, lieve jongen,

 

Als een' braven knaap betaamt;

 

En verban dat ijdel schrikken,

 

Dat een kloek verstand zich schaamt.

 

 

 

Geef, uit waanziek zelfbetrouwen,

 

U nooit roekloos in gevaar:

 

Schuw den roem des onbedachten,

 

Die geen moed, maar moedwil waar.

 

 

 

Doch, waar ooit gevaren dreigen,

 

Stel u daar Gods Almacht voor!

 

Die gerust op God vertrouwen

 

Stelt Zijn goedheid nooit te loor.

[p. t.o. 68]

Het onweder.