Seer scoon ende suyver boeck, verclarende die mogentheyt Gods, ende Christus ghenade, over die sondighe menschen

[p. 215]

Refereyn.

WIe leeft soo oudt / nu onder de lien // daer
Die binnen zijnen leven oyt sach geschien / claer
Soo veel wonders als wy sien / op desen dach
Wy swimmen int verdriet men weets ontvlien // waer
Want waermen compt men vint genoech van dien // maer
Hoe wel wy opten hals hebben den slach
Wie betert hem niemant elck doet soo hy plach
Jae hoe ouder hoe quader niet om vererghen
Werdet volck des elck hem wel vreesen mach
Voor noch meerder verdriet / want sonder verdrach
Wy gode / met onsen sonden terghen
Ghinck ghisteren qualijck / qualijcker salt mergen
Gaen want God de heere / is op ons verstoort
Waer selen wy ons voor zynen toren berghen
Hy roept ons tot beternissen / en niemant en hoort
Maer ghelijc de blinde gaen wy vast voort
Van deen sonde in dander recht oft wy waren // mal
Wat meyndij dat ons God / dus doende gesparen // sal.

Wat isser over vijfentwintich jaer herwaerts
Ongeloofs gesaeydt / Het schickt hem wel derwaerts
Dat wy tgeloove / heel sullen verlaten
Die Christelijck wilt leven / en weet hem werwaerts
Als nu te keeren wantmen schier nerwaerts
Puerlijc God en soeckt / tzy in wat staten
De heere sendt ons uut milder caritaten
Deen plage op dander om ons te treckene
Diertijt / oorloghe / groot / boven maten
Sterften / hooge vloeyen / ten mach al niet baten
Maer om Gods gramschap / meer te verweckene
Pijnen de menschen haer boosheyt te deckene
Metter evangelischer vrijheyt alleleens
Oft zy met gode / waenden te geckene
En zijn oordeel te ontvliene / maer seker neens
Pilatus en Herodes zijns nu eens
Om Christum te cruycen hoe salt noch varen // al
Wat meyndij dat ons God dus doende gesparen // sal?

[p. 216]

 

Met stercken steenen / die wy wel calcken // trouwen

 

Maken wy blochuyssen / wy doen balcken // houwen

 

Daer wy ons vesten / mede doen bewercken

 

Wy hebben ons oft wy God verschalcken // wouwen

 

Wiens ooghen claerder dan de valcken // schouwen

 

Met steenen van cloosters afgebroken kercken

 

Wanen wy ons steden te verstercken

 

Wacht dat wy ons ten ende / niet en vinden bedrogen

 

Die steden mochten verbidden / elck macht mercken

 

Wiltmen verdrijven in diveersche percken

 

Hier toe doen sommighe / haer vermoghen

 

Als God wilt plaghen is de wijsheyt vervloghen

 

Vander gheenen die regeren steden en landen

 

Metten aermen menschen heeftmen cleyn medogen

 

De vrienden doen hem schade / ghelijc de vyanden

 

Tsal den sommighen int oordeel / staen tot schanden

 

Datmen daerme berooft heeft van haren // stal

 

Wat meyndij dat ons God dus doende gesparen // sal?

 

 

 

Het menschelijc gheslachte is schier dommer // jaet

 

Dan de beesten want soo lang soo crommer // gaet

 

Elckerlijc recht / oft wy God verachten

 

Hy sendt ons oorloghe diertijt / en commer // quaet

 

Om ons te castijen / wy soecken ommer // raet

 

Tegen God te steken / met al onsen crachten

 

Wy mommen / wy bommen / by daghe by nachten

 

Wy hoveren boeleren / al waert al voor windt

 

Wacht dat wy Hierusalem niet en slachten

 

Dat ons destructie niet en compt eer wij wachten

 

Als de roye opten eers is screyet kindt

 

Tgeloeft hem te beteren wy zijn dwaser ghesindt

 

God slaet ons / en wy en hebben gheen ghevoelen

 

Maer werden zoo langer zoo meer verblindt

 

Wanen wy aldus / Gods gramschap / vercoelen

 

Wy mueghen vast graven / slaven / en woelen

 

Beteren wy ons niet ons naeckt soo zwaren // val

 

Wat meyndij dat ons God / dus doende / gesparen / sal?

[p. 217]

PRINCE.

 

Prince ons en mocht Franchoys Turc / oft Soudaen // letten

 

De Heere / soude ons vyanden saen // pletten

 

Ghelijck hy Sennachacheribs heyr de vernielen

 

Maer voorwaer wy moestent / al anders aensetten

 

Dbedde / als Davidt / met menighen traen netten

 

Ons sonden bekennen daer wy vol af crielen

 

Die belijden / in bitterheyt onser sielen

 

Om die te latene / een vast propoost // maken

 

God sou voor ons strijen / dat wy dit onthielen

 

Maer neen wy voor den afgod Mammon wy knielen

 

Tvier der oncuysheyt sietmen west / en oost blaken

 

Hooveerde / des levens / doet naden roost // haken

 

Van eertscher eeren in sonden verstijven // wy

 

Hoe sou ons Gods hulpe / en zijnen troost naken

 

Hoe hy ons vermaendt / quaet / zijn wy quaet blijven // wy

 

Tquaet / dencken quaet spreken quaet bedrijven // wy

 

Dus blijft ons duecht van jaren tot jaren // smal

 

Wat meyndij dat ons God dus doende / ghesparen // sal.

Meer suers dan soets.