Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

[p. 330]

Foefjes Origami

Van 8 tot 29 november stelt Foefje in Galerie Het Koperen Kadetje haar Japanse papiervouwvormen tentoon.

Huis Op Zonne-energie

Na De Derde Wereldoorlog

Schaamte

De Schaamte Voorbij

(De tentoonstelling wordt op vrijdag 9 november te 16.30 uur geopend door Henk van Ulsen, die Haiku van mevrouw Aubergine Questionné-van der Bult zal voordragen.)

[p. 331]

Modermisme

- Maar jij speelt nóóit met me!

- Dat doet pappa best schat, nou moet je niet zo zeuren; nou gewoon even lieve meid zijn, want pappa heeft óók vakantie.

- Ja, mij een beetje over de golven tillen om je uit te sloven voor die Italiaanse mevrouwen, maar meer speel je niet met me. En voor de rest zit je de hele dag stom te lezen in die vieze stapel vette ouwe Humoos!

- Die was pappa nog àchter lieverd en dat komt van de zonnebrandolie, waar jij de dop beter op moet doen.

- Dacht je dat ik het leuk vind om steeds maar in mijn eentje te moeten spelen?

- Wat wil je dan dat pappa met je speelt? Zullen we dan samen een zandkasteel gaan bouwen, als pappa deze Humo uit heeft?

- Nee, lezer-diefens, wil ik spelen.

- Lezerdiefens? Wat is dat?

- Dat is in het straatje hierachter, in het cafee.

- Hoe gaat dat dan, lezer diefens?

- Je hoeft alleen je portemonnee maar mee te nemen.

- Kijk pap: hier gaat 200 lire in en daarna moet je hier drukken, dan kunnen we met z'n tweeën spelen. Nou en als je dan wilt schieten, dan moet je op deze knop drukken. Hier - fire.

- Moet je schieten? Pappa houdt niet van schieten, dat weet je.

- Ja, natuurlijk moet je schieten, want anders wordt je modderschip opgegeten.

- Waar is dat dan, mijn modderschip?

- Druk nou maar, dan zie je het wel. Kijk uit! Schieten nou, vlug! Poes! Poes Ret Button! Mikken op die Vliegende Schotels daar! Vlug nou!

- Zijn ze weg.

- Omdat je veel eerder moet schieten!

- En mijn Mother Ship is geloof ik óók weg.

- Ja, natuurlijk! Dat is opgegeten door de Vliegende Schotels! Je moet schieten voordat de groene ruimtemannen bij je modderschip zijn!

- Hee nu worden het paarse vogels. Wat eng!

- Dat is helemaal niet eng pap, dat zijn gewoon ennemiespeesburts.

- Wat moet ik daarmee doen?

- Schieten met je loenarreskjoe astronautjes! Nee, toe de left, toe de left! Niet toe de raait natuurlijk!

- Wat is dat gekke gele mannetje hieronderaan?

- Dat ben jij! Kijk uit: dat is je ersjipkommander! Vlug, op berriejer drukken!

- Barrier?

- Dan is hij onkwetsbaar! Anders wordt hij vernietigd door de outerkosmiksjoetingstars! Daar komen ze, die hoge sirenes! Nee!! Wat doe je nóu pap?!

- Ik?

- Ja, jij!! Je drukt op de smartbomp knop! Nu kun je de spiet van de reskjoesjip niet meer controleren!

- Oh hemel. Wat nu, wat moet ik doen?

- Kalm blijven pap! Je hebt nu nog maar één kans. Nu komen daar rechtsboven zometeen van die rose paddestoelen, die draaien, met zo'n wijze huiltoon en die moet je in het rood raken voordat de ennemie zijn missaail dwarfen launst, anders wordt je erbees vernietigd!

- Oh God. Zo?

- Neeee!!! Op rievurs! Vlug, druk op rievurs! Te laat.

- Jeetje. Wat nu?

- Nu ben jij af. Nu moet ik doorspelen tot alle ennemiesitties zijn destrooit.

- Ojee, wat vervelend voor je.

- Ja, daarom. Ga jij maar terug naar het strand, dan speel ik wel in mijn eentje verder.

- Wat heb je daar voor nodig, denk je?

- Geef maar twintig stukken van tweehonderd lire.

- Dan zal pappa even voor je wisselen.

Koot

Van beneden naar boven.

Ze wonen best mooi. De inrichting is niet bijzonder, al hebben ze één kostbare stoel en twee fraaie tafeltjes staan. Hij zit er ook wel op zijn gemak, in hun Ratjetoe '85, daar niet van, maar komt er bezoek dan dirigeert hij hen na een uurtje steevast de open trap op. ‘Dit is dus vader's heiligdom’, zegt hij trots, en hij zwaait de deur van het kamertje boven open.

Het licht heeft hij hier met opzet al aangedaan voor zij kwamen, zodat zijn kamertje er meteen op z'n gezelligst bij zou liggen, zonder gerommel met stekkers.

We zien een lage, vierkante tafel met een jaargang van Voetbal International, een tabakspot waar geen tabak maar bonnetjes in zitten, een kopje zonder schotel en een gietertje. Voor het raam staat een keurig opgeruimd buro. De grote prullenmand die er naast staat, is leeg.

Aan de wanden hangen posters die stuk voor stuk een grap verbeelden. Zo zien we twee topless-nonnen en een toiletpot met een lachend mannenhoofd erin.

‘Dus hier gebeurt het allemaal?’, vraagt de man van het bezoekende echtpaar bewonderend. Zijn vrouw is beneden gebleven omdat zij de trap zo eng vond.

‘Ja’, antwoordt hij, ‘hier in vader's heiligdom gebeurt het allemaal.’ De man, alweer op de drempel, kijkt nog eenmaal peinzend in het vierkant. ‘Die zal niet goedkoop geweest zijn, die lamp...’ knikt hij naar het buro.

‘Nee, reken maar van niet’, zegt de gastheer samenzweerderig, ‘dat is namelijk nog een echte.’

‘Inspirerend hok’, veronderstelt de gast. Dan doet de gastheer de dure lamp uit en dalen zij de trap weer af. ‘Hij moest eens weten dat er helemaal niets gebeurt op dat kamertje’, huivert de heer des huizes. ‘Dat ik daar maar een beetje duf voor me uit zit te kijken en meer niet. Maar vanaf morgen ga ik elke avond iets dóen, op mijn kamer.’

Wilskrachtig stapt hij terug in de woonkamer.

‘Wat zien ik?’ roept hij, ‘staan de dames droog? Maar dat kan niet hoor!’ En hij denkt: ‘Dan hoef ik gelijk niet meer de hele avond hier met haar te zitten, als er geen bezoek is.’