Den sedighen toet-steen

[fol. *2v]

Philippi Iosephi Wambach
elegia

Sive somnium Poëticum de Eleganti opere Cornelii de Bie

Lyrani
Quod lydium intollerabiles mundanae voluptatis lapidem intitulat

Fessus eram, studijsque sacre prope quassa labore

Non bene Theologis, meas erat apta sophis

Vos igitur, dixi, dabitis solatia Musae

Sape mihi per vos maror & angor abit.

Pergo : fatigatam dum solor carmine mentem

Excipit impavidus taedia nostra sopor

Mox per Apollineos jbant mea somnia colles

Iuxta pegaseas esse videbar aquas.

Nescio quos, subito, singultus murmura stentum

Audio, quicquid erat, verba dolentis erant.

Vt stabam attonitus, stebat mundana voluptas,

Ipsa Venus stebat, stebat & ipse puer

Libertas tenera nimis exitiosa Iuventa?
Vociferans laetas sparserat jmbre genas.
Ambitiosa lues, quae non lamenta ciebat!

Causa nec ullius nota doloris erat,

Aio : Phaebe pater, veniam da pauca petenti ;

Fare, quis invasit turbida monstra dolor?

Haud procul, inquit, ab hoc quod scandis culmine pratum est,

In quo molle thymum plurima Carpit apis.

Has inter (regem merito quis dixerit) vna est,

Quae sua in hoc bisido vertice mella legit.

Viderat hanc statas revolare, volare per horas

[fol. *3r]

 

Clio, qua tales edidit ore sonos :

 

O apis, aönios quae docta es sugere succes

 

Iudiget absequio turba novena tuo.

 

Cernis, ut audaci Parnassum, murmure turbent?

 

Lascivos moveat quos Cytherea jocos?

 

Cernis, ut ambitio bacchêtur, inersque voluptas?

 

Conturbentque sacrum, quà patet, omne nemus?

 

I, stimulumque vibra, celeri pete monstra volatu

 

In portentosas dirige spicla deas

 

Pergit apis, pungitque deas & bombilat inde

 

Tanta querae larum Copia, & jmber adest

 

Finierat Phoebus. Vigilans ego lumina tollo,

 

Experior, dixi, somnia pondus habent.

 

Non est quod vanâ ludamur jmagine; novi

 

Castaliam, quae sic crimina pungit apem.

 

Pungis, corneli, te fastus, teque voluptas

 

Te vaga libertas experiuntur apem,

 

Pungis apis, sed ut ungis apis: dum pungis amores

 

Saecli, melle ungis quos tua scripta docent.

 

Vngis melle pio, facundo melle, diserto

 

Melle ; ubi bella facis Carmina, mella facis

 

Non sic bijbla, velut nunc belgica, melle redundat

 

Belgica nostra favo nobilitata tuo.

 

Vivat apis, toto resonabit bombilus orbe

 

Vivat apis, plures stillet, abunda favos.

Ad eundem Aucthorem

DE FILIO PRODIGO

Si tua legisset, non prodigus ille fuisset: nunc melius degent, qui tua scripta legent

philippus josephus Wambach

Brux. Can. Norb. Eccl. Tung.