Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 162]

[Soms met heimwee van de]

Soms met heimwee van de
laatste nacht
uit te tellen
op de vingers van een kind

de vrouw in de trein
te fantaseren

een stad te vormen
met de hand
die het eerste eiland schiep

en dan voor het laatst
een ander lichaam te proeven
onder de bomen van de verloren straat

soms
zelden
het kind te noemen
bij een geschreven naam
specialisme

liefde te fluisteren aan
een tweede
die was

als de tram gele kooi
als de trein snelheid
of wordt als de droom

als bij loodzware nacht aanwezigheid
te drinken
en dronken te worden

nu het zal regenen tegen de muur
- voorlopig alleen bij nacht -

*