Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 141]

Het kind en de herfst

langs de waterkant
als klein kind
spelen met de
verdroogde vissenlichamen
en kubussen bouwen
uit modder en
met ronde vingers
het water betasten
- overal eender -

in het riet de oren
verborgen houden
en zachtjes meezingen
met het riet.
het huis is stout.
de stad is boos.
- ik heb het zelf gezien -

en de doodskreet van
de avond horen
het hulpgeroep van
de torenklok.
het lijkgewaad van
de maan zien en
o zo noodzakelijk
weer terug naar vader
en moeder.