Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

Rijden door Genesis

alleen de auto gaat nog te voet
ik moet zittend zwerven tussen stalen wanden
door wat me jaren ontnomen is
nu graaft hij dalen met zijn handen
en werpt bergen op
hij vormt schuchter zilveren berken
en nog duizend houten bomen
nauwelijks houdt hij me bij
zo snel nader ik zijn werken
zijn koeien liggen nog gevouwen
maar net volgroeid binnen mijn kijken
van klei zijn zijn varkens nog

de kruisen van telegraafpalen
staan zonder lichaam opgesteld
via koortsachtige draden smeekt een stem:
schep toch hem