Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 33]

Kleine lofrede op mijzelf

I

Wat moet ik zeggen
van de avond als het avond is
en iedereen ziet het en zegt:
het wordt al nacht,
het vee en de bomen kunnen buiten blijven,
maar binnen gehaald worden
de kleine veete en de twee weten meer dan een.

Beter is te zeggen:
je hebt een spoor gedrukt in de dag
maar de avond staat boven
de rand van de dag
en niemand die het ziet en zegt:
je laat een spoor na
onder het oppervlak van de nacht.

Wat moet ik zeggen
van de avond als het avond is
en iedereen ziet het en zegt:
morgen binnenhalen
de oogst.

II

Zie je: je kunt je ogen niet geloven; de kleine
uitblinkers oog in het dorhouten stamhoofd
gesneden. Een steenworp van hier ligt
de steen daarachter verschuilt zich de aarde

Je kunt een wissel trekken op wat je toekomt
een nacht op het rad gespalkt rondrijden
en bevend in de ochtend in de ogen
het evenlicht herstellen voor de spiegel

[p. 34]

 

Maar wat kunnen wij doen met weinig avond

 

vrouwen onvruchtbaar gegroet in het langs

 

wandelen - de leden bewegen afwijzend

 

de vogels geland op richels in de ruimte?

 

 

 

Begeven kunnen wij ons een steenworp van hier

 

naar de aarde bij 't vallen der eerste vrouwen.

III

Dit is het geluid van weinig leven. Aan de klank
hecht zich behoedzaam muziek. Hoor wat ik zeg.
Zovaak al gehoord: geen vrucht heeft de bloesem gekend.
Zo het zo zij: waar sterft de vader? waar leeft de moeder voort?

Hoor. Aan de klank hecht zich behoedzaam muziek.
Hoor wat ik zeg: de moeder wordt later haar zoon.
Zo is de mens: een veelvoudige akker. Slechts de oogst
kent de maaier bij name. Zie je mijn vruchten maaier?

Zo gaat de mens beschrijvend met kortademig leven
de lange adem des doods. De maagd vrouw gepijnigd noemt het
kind dat breekt door het vlak.

Dit is vermengd het raadsel met de stof waaraan wij gewennen:
het brood als een graf, de wijn een zachte lijkkoets
en weer de mens, die de mens doet uitgeleide.

Daarom mijn zoon noemt het geheugen mij: niemand verdenkt mij.

*