Sjweitberg (onder ps. G. Rapaille)

[p. 41]

Feel kint bès waal knoëtere uever Sjweitberg. Mè es hae lekker teut is zingt hae d'r leedjes uever.

‘Prachtig plaetsjke, dao neet van’, zaet hae dan. En 't is natuurlik auch lente in Sjweitberg.

‘Spring on Sweathill’, zingt Feel dan en aeve liegkt 't of hae zié allerleefste Katty vergaete is. Dan geit he, mit e sjtök in de vaan, wandele in 't sjtadspark. Versjoelt zich tössje nuuj greun en wae 'm dao get uever vreug kriet es antwoërd dat hae vreuger enne baer waor en in de lente altied aeve tössje 't nuuj greun mot kinne zitte. Och, wat mak 't oet, dat greun is van de gemeinte en eederein wet dat hae dao op de loënlies sjteit. Dus?

‘Sjweitberg, och, mie druimerig huevelsjtedje’, zingt hae dan en dat leedje geit op 't letse zoë de loch in, dat hae d'r biej rechop mot gaon sjtaon. Mennige kiër hat hae zich dao al d'r kop mit gesjtoëte. Tja. Dae Feel.

[p. 42]

Arbeidsbuesj

- ‘Heel het raderwerk staat stil en geine hat 't in de gate.’

Ich mot vuer get onbelangrieks in de Sjweitberger arbeidsbuesj ziën. Ich loup nao binne en wil mich zètte.

‘Dao, de mos eesj e nummerke trekke!’ Tsak! Zit toch nieks in, man.

‘Ech neet? En veer mer dinke dat dat nog 't insigste is wat hiej nog wirkt.’ In de lang riej wuert hie en dao gelache. ‘naeve mich’ geit wiejer: ‘D'r veuroetgank weurt auch in Sjweitberrg gewaardeerrd, jong, mè allè, de bis aan de beurt nao dae mit die patsj dao achter.’

‘Mot dae zich insjrieve of verlenge?’ vraog ich.

‘Dat mot g'r d'r heer mer zelf vraoge, mè ich höb 'm hiej in eeder geval al dèkker gezeen. Höbste hejsje biej dich?’

‘Hejsje? Zoë koud is 't toch neet.’

‘Nae, mè 't sjient dat ze vanaaf vandaag van Den Haag auch de hendjes motte kontrolere. Höbste de naegel vies, höbste missjien bieverdeend. Höbste eelt drop, höbste missjien sjwart gewirkt. Höbste geine eelt drop, weurt 't tied daste get geis doon. Ich mein, dan kint me zich baeter de hejsje aan doon.’ In de lang riej ziën ich flink get hejsje.

‘Dat truuksjke lökt natuurlich noëts’, zegk ich: ‘Die laote dich toch gewoon die dinger oetdoën.’

‘Nae, nae, maoge ze neet meister. Dat is visitatie en veur te visiteere motte ze mit z'n twee zeen. Dao is jurisprundentitie euver.’ Ich mirk dat ich lang nimme op de arbeidsbuesj gewae bin. Sjuuft wir eine aan.

‘Eesj e nummerke trekke!’ Dae deit 't en kiekt auch op de naas. 't is maelig mè de lang riej ammeseert zich draan.

‘Boeveur staet dee pröl dan dao?’

‘Zo'n rol is op eesjte 't in de gaate has. En ze zint hiej nog neet cynisch es ich 't good höb, angesj leep hiej missjien al 'n Melkertbaan om eedere keer 'n nuj rrol drin te zette. Hie höbbe ze nog geveul.’

Zoë noe en dan löp get nao boete, mè de riej blief lank, aeve lank. Dae va mich, mit die patsj, zit nog ummer urges op de hèlf. ‘Naeve mich’ blaart in ziene papierkraom: ‘Mit die papperasse krieg ich ongerhand e plekbook vol, jong, same mit de foto's, mein ich.’

‘Wat vuer foto's?’

‘Van plaatsje woë me hat motte solliciteere. Van de posbös-

[p. 43]

nommere. Van de ‘tussenpersone’ die dich wille treffe bie de Valk of in Utrech op de restaurasie of in Vaols aan de grens. En foto's van zoë fien gekumd luppewerk dat dich hiël vruntelik zaet dat haer toch eigelik, jaomer genog get angersj op 't oug haw. Zoë zint die baetergesjtelde jong, en dat zint dezelfde die roope dat d'r boekreem aangehaold mot waere. Dao moste da waal boek veur höbbe.’

‘Good, mè welke flabbe wille dae album van dich dan ziën?’ ‘Hiej, die hiej... dao zitte ze toch veur, die aankommende baetergesjtelde, veur in te sjrieve en te verlenge en dao zint ze al lang bliej mit, angersj mooste ze hiej auch komme tsak-tsakke en same mit os de moer werm houte. Op zevetiën zit eint van biej os oet de buurt, dat hat d'r pap hiej loupe en haäör jonger zuster. Zoë wiet is 't al.’ Dae mit die patsj sjteit op! Ao! Nae, dae geit nao de toilètte. D'r angere ‘naeve mich’ is 't al meug en geit wir nao boete.

‘Dae haw zeker de hejsje vergaete!’ D'r geit enne gniffel durg de lang riej. Aeve later sjuuft wir get naeve mich.

‘Iësj e nummerke’, wil ich auch leuk doën, mè sjlik 't mer in. 't Maedje zou mich ins verkiërd kinne begriepe.

‘Hoeveel zijn er voor mij?’

‘Hout uch mer aan d'r heer naeve uch vas, jufferke. Es g'r uch d'r res van die riej in eur köpke mot printe, sjlaopt g'r sjlech vannach. En dáo kint g'r uch al van boete leere wat g'r neet wilt.’ Hae wies nao de vacaturebank. Die sjteit vlak vuer os naas en liekt nog 't meis op enne reclamezuul van e oetzendburo.

‘Kiek doe auch merr ins, jong. Ze zeuke nog enne karnavalsprins en dae dao achterr mit die krolle zoog datterr onnog enne liestrrekkerr gezoch weurrt veurr 'n cd te make.’ Dat is neet om te lache, geluif ich, want de riej reageert neet. ‘Naeve mich’ vilt geluif ich op die juffrouw want hae blief mer ratele. Dat ze zich neet nao de uitekes-febriek mot laote sjtuure. Dao höbbe ze häöm haer wille sjikke. Sjpiëlgood-uitekes inpakke. Dat hae nog op de koel gewirkt hat en daonao es opperman en auch nog in de sjleuf en dat doe zoë jonk dink 'm nao de sjpiëlgood-uitekes wol kriege en dat hae doe gevraog haw of ze soms iëder op enne peuterkresj gewirkt haw. En dat ze dus eigelik allemaol van de ‘rrratte’ zint.

‘Zijn ze hiej sjtreng’, vreug 't maedje.

‘Nae kink, sjtrreng neet, mè ze höbbe waal d'rr kop los,

[p. 44]

ocherrm. Mè wat wilste este soekerr mos verrdeile en allein nog merr laeg tuute höbs? Geerr zeet nog jonk en van oetzeen, mè enne van os motte ze ongerrhand in d'rr pas gaon knoëjje. Wat zegk ich, 'n facelif.’ Dat is wir get woë de lang riej mit kint lache.

‘Loesterr juffrouw, es enne van os zich de sondigse kleijjerr aan deit dan zegke ze dich dat ze al enne dirrecteurr höbbe en este geweun in 't swaerrdes geis dan paste neet in 't team. En daorom beginne ze op vandaag wirr te drrië in Den Haag. Dus zulle de oetkiërringe waal wirr omliëg motte van de here Bolkesjtain bis zum Gaarkueke en es dich dan ongerrhand van brraaf, gek gewoërre bis zitstich allang Pikantjes te sjpelle in d'rr Trrompetterr.’ De riej gniffelt wir aevekes, mè 't maedje begriep 't neet, geluif ich.

‘Wie 't is, is 't, en wae 't zeen wilt, zuut 't, juffrrouw. Op eine sjtool krrieste gein twintig man of de mos al van e Chinees cirrkus ziën. Computers veurr vieftig vingerre zint nog neet oetgevonge en 'n drriëbank weurrt neet neerrgezat om d'rr mit twelf man om haerr te drrië. Zoë is 't noe en get angerrsj make veerr misjiens neet mië mit. Ongerrrwiel de baeterrgesjtelde 't zich waal in orrde houte. En veerr maoge de moerr werrm houte. Höbt g'rr al gesjrreeve?’

Wae neet huere wilt mot viéle.