De nachtegaal en het lijstertje

[p. 79]

Het vischje.

Lief Vischje! met wat graagte

Duikt ge uit uw waterkil.

Och, blijf toch in de laagte!

Het is er koel en stil;

Ge moogt er u verkwikken

In haar kristallen schoot: -

Hier boven loeren strikken

En angels van den dood.

Lief Knaapje! hoe begeerlijk

Lacht 's werelds glans u aan!

Wat schijnt haar grootheid heerlijk!

Toch is ze niet dan waan.

De zorgen en vermaken,

Die aardsche hoogheid biedt,

Zijn vol van scherpe haken:

Die wijs is, zoekt ze niet.

t. K