De nachtegaal en het lijstertje

[p. 63]

De hen.

‘Kipje, kipje, wat lawaai

Maak je daar met jou gekakel;

Zelfs onze oude, doove Maai

Schrikt van dat verbruid spektakel.

Waarom maak je zoo'n geweld?

Is je bak soms zonder eten?
Heeft men 't water ook vergeten?

Of vindt jij geen worm in 't veld?’

Jongen! wáár is 't wat ge zegt;

Maar 't is 't beestjen aangeboren;

Als ze een eitje heeft gelegd,

Laat de kip het daadlijk hooren:

Dan hoe dikwijls schreeuwt gij niet

Al hebt gij niets goeds bedreven,
Dat onze ooren er van beven,

Hoe men 't schreeuwen u verbiedt.

[p. 64]

 

Hindert u het kipje, vrind,

 

Laat dan zijn geweld u leeren,

 

Hoe het schreeuwen van een kind

 

Vaak een ouder mensch moet deeren:

 

Maar leer tevens, als ge iets doet,

 

't Nooit hoogmoedig uit te kramen,

 

U voor eigen lof te schamen;

 

't Goede is in zich-zelven goed.

 

 

 

v.d. B.