Verstandhouding met de vijand

[p. 44]

Mauretanische nacht

Waar begint het landschap
op welk uur
en waar eindigt de vrouw?
De avond plooit zich op de stad
bereikt de wandlaar in zijn bed
de naakte wandelaar
min gulzig naar een maagdelijke borst
dan naar de vormeloze ster
die de nacht voedt

Uit de bergen is zij opgegaan
reeds worden de twee drie kleuren van de patio moe
de hete openheid der volle maan
beheerst niet zoals anders 't firmament
de hemel was vandaag met rimpels
van vederwolken
en dat wil zeggen
een kleine engel is gestorven

Nu is de patio een stuk omlijste hemel
het venster
waardoor een god zijn zielen ziet
een schuinte is de patio
waarlangs de hemel afglijdt in het huis

Ernstig
wacht de eeuwigheid op 't kruispunt van de sterren
Liefelijk, in de donkere vriendschap te leven
van een overdekte ingang
een dakrand
of een bron

[p. 45]

 

Maar toch het beste dat de wandelaar

 

gekend heeft in zijn zestig jaar zijn berg van leven

 

was niet de vrouw

 

was niet de rust in vriendschap met een bron

 

't waren de tranen van de simpelen

 

gestold in de ene vormeloze ster

 

die de nacht voedt