Verstandhouding met de vijand

[p. 21]

Iedere naam sticht brand

Iedre tong verwekt vuur
iedere naam sticht brand.
Hier is je gezicht je hand
wit wit van 't frisse uur.

Stuur je stem door mij heen
aangewaaid op de wind
als alles zijn naam hervindt
zijn wij niet meer alleen.

Benoem de dingen, noem mij
met een naam die 'k vergat
met een hemel die ik had
die ik heb die is voorbij;

benoem de boom in het dal
en de dag dien niets schendt
zo het hart zich herkent
in een patroon van 't heelal;

benoem de vogel de bloem
geef de grasspriet zijn naam
geef de steen voor ons raam
naam van zegen van doem.

Leg die witte hand vóór-
in elk boek dat ik schrijf
geef een naam het die blijft
als vannacht ik ben door

[p. 22]

 

stilte en humus omrand

 

waarin men zich niet meer

 

ziet weerkaatst dan één keer

 

één keer van land tot land.

 

 

 

Ondeelbaar is het hart:

 

toch wij weten het wel

 

bij 't gewuif van vaarwel

 

zijn alle handen zwart.