Stenen tijdperk

[p. 52]

Grondwater

Grondwater kolkt als ware niets gebeurd
en wat langs de oever ingeworteld staat
blijft stom.
Het waterhoen stuift krijsend op
- wellicht getuige -
maar wij begrijpen niet zijn idioom.

Grondwater wil een esdoornblad
een stuk rot hout omkeren: te licht
bevonden schommelen zij voort.
Het loont de moeite niet
de lekke boot te beuren, hem slechts
zoeken zij nog die gisternacht hier zat
en die zijn jas in 't wilgrijs achterliet.

Geboren wordt de mens steeds hergeboren
wie stierf houdt niet te sterven op.
Zij zoeken in een afgrond
tienduizendvoud de man van gister.
Grondwater ruist, water van eeuwen -
maar zie omhoog, zie naar het spiegelbeeld
tegen een hemel
die volgespijkerd is met dode vogels.