Stenen tijdperk

[p. 40]

Penelope tot Odysseus

Maar je sterke vingers
hadden opnieuw gelogen

Niet mijn verlangen raakten ze aan
zij streelden geknoopte kabels
en gespitste stevens

Jij luisterde hoe de lente
de dooi liet vallen
druppel bij druppel
van de schuine daken

Jij wist dat de zeilen ter ree
gezwollen stonden

Voor jouw schouders ging
als een poort van zuigend blauw
de horizon open

O neen lieg niet
tussen mij en jou
is de zee teruggekomen

Neen neen lieg niet
uit je sterke vingers
voel ik weer de kou
van de golven ademen