Het litteken van Odysseus

[p. 26]

Zondag-uit van ‘La Fraternelle’

Pour les autres, je ne suis tout au plus qu'un peut-être
stendhal

De wagens hortten bij 't benieuwde kijken
van buurtgenoten; een immense gaap
steeg uit de stijve bolbloem van de slaap
die groeit op 't asfaltdek der buitenwijken.

Nu dreinen orders naar een bleke knaap;
een avondzon komt langs de tafels strijken,
hemden staan open, de oude ruggen lijken
te bukken voor een kregele satraap.

Zij sidderen in het armlastig licht
dat met de taaie wijn wordt ingedronken:
geen kan de honger van zijn nabuur zien.

De baskenmuts is op een oor gezonken,
elk klapt zijn ogen als twee vlinders dicht -
zichzelf een feit, den andren een misschien.