Kansen op een wrak

[p. 56]

Lied van de cafoni^*

Met zo velen zijn wij niet uitgenodigd:
de tafels zijn gedekt maar wij zien achter
de ruiten de andren lachend 't ervan nemen
Met zo velen te velen staan we en kijken
wij zouden erbij willen zijn, bereid
't ervan te nemen en de reekning te betalen
aan 't vrolijk eind, met één hand op het hart;
maar wie toch heeft pardoes de deur gesloten
voor ons gezicht ons goede liên zó goed
dat we de reden zelfs niet kunnen vatten
dat wij niet binnen mogen 't ervan nemen
Dit feest is niet heel lang het is niet rustig
de wereld heeft één enkel oog begrepen?
de goedgeklede dames zullen zich
niet amuseren
de dikke mannen niet in vrede slapen
en niet de straten en de kindren zingen
zolang ook wij niet binnen zijn gegaan
om saam te lachen
en dan tot slot de reekning te betalen

* Akkerdagloners in Zuid-Italië