Kansen op een wrak

[p. 50]

Marce, evangelista meus

Het ruiterloze vierspan rijdt
(als over 't blauwen van een baai
los uit de trossen het smaldeel)
steigrend de gladde piazza door:
Venetië afgedaald naar thans
schort al Europa's glorie op.

Gestranden eeuwig als een uur
zien wij de lelie waar zij ligt
op drift, ontvouwend voor de zee
de zieke trots van haar gelaat
bij schemer, en een uit 't scharnier
gelichte lustige energie.

Aartsengelen slaan een golf omhoog
Sint Mark verkruimelt weg in steen
de wolhandkrabben van 't kanaal
beklimmen sluw het rotte hout:
bitse verlatenheid broedt zwaar
op deze stad die duif bij duif
met het betuigen van haar macht
een Venus beurde uit oosters schuim.