Kansen op een wrak

[p. 48]

Levenstrouw

Dus dit koraalrif noemt gij ouderdom
noemt puin de scherpe steenwal vanwaar de ogen
in korte zomers, krom van regenbogen,
golven en lucht omslaan en 't licht alom?

Mijn kans op deze atol doet mededogen
botten in harten vederlicht en dom?
Hun deernis deert niet; spreken mag ik om-
dat ook met zwijgen 'k niets heb voorgelogen.

Nooit vreesde ik dood. Kwam soms al in de mond
dit bitter woord, ik spuwde er snel de kilte
van uit, door stijgend levenssap gedreven.

Maar als 'k mij schreiend neerwierp op de grond
en hard een grote naam schreeuwde in de stilte
kende ik de zoetheid mij te voelen leven.