Kansen op een wrak

[p. 5]

Malseme
(Euvel Zaad)

[p. 7]

Een smaak van as...

Een smaak van as is in de zomerlucht
is in de heldre nacht met al haar sterren,
een grijze smaak van as in 't bloemenfeest
als in de stoet der kleurige lantarens.
Ge hebt braaf spreken vriend van rechte daden,
van 't schoon der wereld dat door niets verduisterd
door niets bezoedeld wordt, van poëzie
wier lust is smart het masker af te rukken
en te verkonden 't naadrend rijk der goedheid
het tijdperk van de mens - hoe wil 'k u volgen!

maar smaak van as is in de grote lucht
van dag en avond, in het spel van kindren,
in de vergaderzaal, de volle kerk,
in al wat werkt en wat geboren wordt.
Wij proeven op de tepels van de tong
een dood die niet een onvervreemdbaar lot
een stil bezit van elk is ongedeeld
maar die voorbij het einde ons communieert
ons zal verneedren in laffe gemeenschap
en instee deernis, broederzorg te laten
verschrikking zijn zal van een blind moment
uitwaaierend op zijden vleermuisvlerken:
dood die geschud door dreun van 't motorbrein
dat aan het schakelbord van ver-geleide
wolken zit, opstijgt in gaspaddestoel,
zich heenlegt over alle hemels, neergaat
in as en ogenwijde aanbidding eist
omglansd door de monstrans van giftge stralen.

[p. 8]

 

Niet 't leven, onze dood is ons bedreigd

 

de zuster van wie tot de vogels preekte,

 

de goede dood der elegisten. Wij

 

huiveren op de richel van ons zijn

 

al onze adieus zijn nutteloos en zot

 

en onze zakdoeken vergeefs gedrenkt

 

in pijn die koopsom voor een toekomst was.

 

 

 

Zet uw wolfstanden in uw zakdoek vriend,

 

scheur het uiteen en schreeuw de sterren aan

 

maar weet dit aardse spel rent naar zijn loon.

 

Alleen angst zelf die 't laatste leven is

 

kan hoeden dat wat leefde nooit bestond

 

en dat herinnring aan wat de aarde schiep

 

nog enkel grimlacht uit de stalen kloof

 

van enige onvast siddrende planeet

 

aan andre hemel. - Dat deze angst gebod zij

 

terug te geven onze blanke dood

 

de samenheid van 't einde te verdelgen

 

 

 

en licht te slaan waar onze schaduw viel.