Platbook 3. Gebaorte en doeëd

[p. 36]

Jeanne van Kraay-Apeldoorn, Venlo
Ze zegge

Ze zegge: 't Is 't beste veur och beie,
De wis al lang des se van um meus scheie.
Ze zegge: det de doeëd ein verlossing is,
Maar veule neet wie zier ik um mis.
Ze zegge: Nemes kós um van de pien aafhelpe
D'r ware gein middele um die te stelpe
Ze zegge: Geej waart toch iddere middaag beejein
Maar sterve meus ze oetentelik toch allein.
Ze zegge: 't Waas toch oetzichloos veur um,
Maar nemes huurde de haop in zien stum.
Ze zegge: De pien is zien lichaam aan 't slope,
En huurde um um pienstillers rope.
Ze zegge: Bin bliej, hae veult noow gein pien,
Maar hae had zoe gaer nog thoes wille zien.
De hebs noow vuuël minder zorg aan de kop,
De kums d'r bes waal baovenop.
Ze zegge: Dich bis altied zoe flink in dien laeve,
Ouk heej veur wuurt dich krach gegaeve.
Maar de nachte die ik zónder rös heb gekrege,
Dao wuurt wieselik euver gezwege.
En de traone die ik op waeg nao hoes heb gelaote,
Dao huurt men nemes euver praote.
De engs, de haop, de machteloosheid
Dreve mich dök tot opstandigheid.
Ik heb aafwisselend gebaejd, gejank en gevlook
Vergaef mich Hieër, ik sloet noow dit book.
Det hae meug röste in vrede, det mein ik oprech,
Maar, verdeend had hae 't neet, sorry det ik 't zeg!