Den lieffelycken paradys-vogel

[p. 177]

Van de predestinatie.

Stemme: Cessate lachrymae, cessate.

NIemandt en weet oft hy is weerdigh

Ghehaet te worden oft bemindt;

'k En weet niet oft ick ben rechtveerdigh,

Nochtans ick hop' te zyn Godts Kindt;

Ick hop' dat ick sal saligh zyn,
En vry gaen van de helsche pyn.

O Saligh-maker van ons allen,

Ghy kent myn eynd' het alder-best,

Ghy weet waer dat den Boom sal vallen,

Oft naer het Oost, oft naer de Weft,

Ghy weet oft ick ter rechter handt
Sal staen, oft aen den slincken kant.

Twee dinghen moeten my verstercken,

De vrees van 't quaedt, de hop' van 't goedt,

[p. 178]

 

Om soo myn' Saligheydt te wercken,

 

Met hop' en vrees in myn ghemoedt;

 

'k Bidd' u dan Heer, door-schiet myn vlees

 

Soo met uw' hop', als met uw' vrees.

Ick hebb' ghetracht door penitentie

Myn hert' te suyveren van smert',

'k En hebb' niet meer op myn Conscientie,

'k En hebb' nu niet meer op myn hert',

Maer ick en ben daer-om noch niet
Rechtveerdigh voor die 't hert' door-siet.

Is 't dat ick eeuwigh gaen verloren,

Soo heeft myn' booshcydt maer den wyt;

Maer is 't dat ick word' uyt-verkoren,

Soo loof ick Godts Bermhertigheydt,

Den goeden Godt en soeckt dat niet,
Dat my het minste quaedt gheschiedt.

De Saligheydt van alle Menschen,

Hun opperste gheluck en goedt,

[p. 179]

 

Zyn al de Goddelycke wenschen;

 

Coragie dan ô Ziel' schept moet,

 

Godt wilt dat ghy soudt Saligh zyn.

 

En sien syn Goddelyck Aen-schyn.

Waer 't dat den Heer' u seyd' van binnen

Dat ghy soudt gaen in 's Hemels vreught,

Hoe seer soudt ghy den Heer' beminnen,

Hoe soudt ghy oeffenen de deught?

Ey weest nu in de deught soo fyn,
En ghy sult eeuwigh Saligh zyn.

Den Heer' heeft my alleen gheschapen

Tot synen Goddelycken dinst,

Om met syn' uyt-verkoren Schapen

Godt te verdienen voor myn' winst;

Godt wilt ons gheven groote vreught
Voor kleynen aerbeydt in de deught.

Jae oock als het Schaepken was verloren,

Is Godt van-boven neêr-ghedaelt,

[p. 180]

 

't Lam Godrs is in den Stal gheboren,

 

En heeft syn Schaepken weêr ghehaelt:

 

Den goeden Herder was soo goedt,

 

Dat hy syn Schaep kocht met syn Bloedt.

Den Herder is voor my besneden,

Jae oock voor my ter doodt ghebroght;

O Heer' die voor my hebt gheleden,

En met uw Bloedt myn' Ziel' ghekocht,

En laet die Wonden, en die pyn
Niet te vergheefs gheleden zyn.

De Ziel' die ghy myn hebt ghegheven

Tot uwen dinst in 't aerdtsche dal,

Brenght die eens in het eeuwigh Leven,

Als ick ten Oordeel komen sal,

Stelt my dan aen uw' rechte handt.
Brenght my in 't Hemelsch Vader-landt.