Den lieffelycken paradys-vogel

[p. 116]

De Liefde van den soeten Jesus is soo soet.

Stemme: La Sylvie.

O Wat een soetigheydt

Hebdy ô Heer bereydt

Voor al de ghen' die u ghetrouwigh dint
En u uyt heel syn hert en Ziel bemindt,
Die JESUM heeft in 't hert,
Is in die soetigheydt alleen expert,

Wilt JESUM minnen

Uyt hert en sinnen,

Op dat ghy siet en smaeckt
Hoe Jesus liefde't hert vermaeckt.

Als in den daghe-raet

De gulde Sonn' op-staet,

En 't Aerde-ryck soo vriendelyck belacht,
Maeckt sy den dagh, en eyndight onsen nacht:
Sy troost, en sy verlicht
d'Heel Wereldt, door haer lieffelyck ghesicht,

Wanneêr haer' stralen

Op 't Aerdt-ryck dalen,

Gheeft sy weêr moet, en lof
Aen al de Bloemen van den Hof;

Maer ghy, ô soeten Heer

Verheught ons noch al meer,

Ghy zyt de Sonne van Rechtveerdigheydt
Die onsen nacht door uwen dagh

[p. 117]

 

verblydt,

 

Als ick voel uwen brandt,

 

Verheught sigh al-te-mael myn inghewant,

 

De groote soetheydt

 

Van uwe Goedtheydt,

 

Die ick dan smaeck in 't hert'

 

Doet my vergheten al myn smert'

Hoe soet, hoe minnelyck,

Hoe goedt, hoe vriendelyck

Is Jesus; voor die Jesum dint, en mindt,
Maer wat is Jesus voor die Jesum vindt?
Des Wereldts soetigheydt
Vergaet op 't lest in gal, en bitterheydt,

Haer soete Velen

Vergaen in quelen,

Die vreught schept in den Heer,
Verblydt sigh altyt meer, en meer.

Joannes was verheught,

En hy sprongh op van vreught.

Als hy van in syn Moeders-buyck vernam
Dat Jesus Moeder tot syn Moeder quam,
Die Jesum draeght in 't hert',
Springht op van vreught, syn hert' is heel allert,

Een goed' conscienti'

In Godts presenti'

Die maeckt den mensch verblydt,
Oock als hy een Marteli' lydt.

En sien wy dat niet klaer
In menigh' Martelaer,

[p. 118]

 

Sint' Agnes gingh soo vrolyck tot haer doodt,

 

Al oft sy tot een' Bruyloft was ghenoodt;

 

Die Catharinam siet,

 

Siet hoe sy Melck in plaets van Bloedt vergiet:

 

Om ons te leeren

 

Hoe Godt den Heere

 

De doodt dien bitt'ren Kelck

 

Soo soet als Honingh maeckt, en Melck.