Den lieffelycken paradys-vogel
(1674)–Daniel Bellemans–
Auteursrechtvrij
[pagina 39]
| |
Als ick by u ben myn Proyken
Springht myn hertjen op van vreught.
2.
Ick die altydt lagh in schouw,
Ick die alty dt t'huys moest blyven
Ick magh nu genucht bedryven,
Ick magh wandelen gaen nouw,
Ick die dickwils wordt ghesteken
In Jennokens Lolle-pot
Magh nu uyt-gaen, magh nu spreken,
'k Ben nu uyt-geraeckt uyt 't slot.
3.
Stroyken seyd' tot Koltjen-vier
G'hebt myn stroyen hert' onstekẽ
Door uw soet en aerdigh spreken,
Uwe spraeck is vol playsier,
Ghy zyt sulck'-een soete Fieltjen
Soo vol van bevalligheydt,
'k Sweir u by myn stroye Zieltjen
Dat ghy zyt myn vrolyckheydt.
4.
Ick arm Stroyken die altydt
Decken moet de Boere-schueren,
En 't quaedt weder moet besueren
Magh nu zyn met u verblydt,
Die van Peerden ende Koeyen
Vuyl gemaeckt wirt in den stal,
Magh met u in welden vloeyen,
Ende maken bly gheschal.
5.
Koltjen vier sey 'k ben soo bly
Dat ghy komt myn liefde voeyen,
Dat gy my nen brant doet gloeyen
Ende liefde draeght tot my
My dunckt dat wy met ons byen
Soo vast zyn ghepaert aen een,
Dat ons niemandt en kan schyen
Als de bitter doodt alleen.
| |
[pagina 40]
| |
6
't Is gebeurt op 't selve pas
Als sy soo fray kouten samen
Dat s'aen een Rivierken quamen
Daer geen Brugsken op en was;
Maer ons Stroyken seyd' coragi'
En zyt daer-om in gheen pyn,
Ick sal maken de passagi',
Ick sal self het Brughsken zyn.
7.
Stroyken gingh hem voor een Bruggh'
Over het Rivierken legghen,
't Scheen aen Koltjen-vier te segghen
Gaet nu over mynen Ruggh',
Siet eens wat een goede Stroyken
Dat 't al over hem laet gaen,
Koltjen-vier geluckigh Proyken,
Hoe staet u dat Stroyken aen.
8.
Koltjen-vier was seer playsant,
Koltjen quam met groote schrede
Op de Stroeyen-Brugg' getrede,
Maer het Stroyke ging in brant,
Koltjen-vier en Stroyken vielen
In het midden der Rivier,
Soo verdroncken deês twee zielen
Stroyken ende Koltjen-vier.
9
Joncker Vier, en Jouffrou Stroy
Met een droncksken, met een spronghsken,
Met een loncksken, met een voncksken
Steken haest den brant in 't hoy,
Al is 't dat de Dochters schynen
Noch soo schoó, en noch soo moy
Hunne liefde sal verdwynen
Om dat alle vleesch is hoy.
| |
[pagina 41]
| |
10.
's Werelts liefd' is hoy en stroy
Die veel van de Wereldt houwen,
Die op 's werelts vreugt betrouwé
Die betrouwen 't vier in 't hoy,
Daerom is de Bruydt te prysen
Die haer hert bewaert in 't slot,
En op niemandt en wilt peysen
Als alleen op haren Godt.
|
|